Μαρία Ε. Παπαδημητρίου, «Lexicon»

Τα χαραγμένα γράμματα, σε αντίθεση με την ελεύθερη γραφή ή την καλλιγραφία προϋποθέτουν μία στατικότητα. Πρέπει να πετύχω το στιγμιότυπο σωστά, να ακινητοποιηθεί, να παγώσει η κίνηση της χειρονομίας. Τυπωμένα, μου έδιναν την αίσθηση του επιμέρους που το έχω πάρει από κάποιο όλον. Ενός σημείου, της πινελιάς που περιμένει δίπλα της κάτι να συνεχιστεί. Σαν την αρχή μιας λέξης, μιας φράσης που πρέπει με κάποιο τρόπο να ολοκληρωθεί. Η επανάληψη –που της προσδίδουμε συνήθως αρνητική απόχρωση– με βοήθησε να ελαττώσω το ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο γράμμα αυτό καθαυτό και να διαλύσω την αυθεντία της δεσπόζουσας φόρμας –μιας γραμμής που περιγράφει ένα συγκεκριμένο σχήμα, αναγνωρίσιμο. Ήταν ένας τρόπος, επίσης, να διαταράξω την ισορροπία της νοητής γραμμής πάνω στην οποία αθροίζονται σειριακά και να αποφύγω κάτι που κινδύνευε να γίνει πληκτικά αδιάφορο για το ανθρώπινο μάτι. Στο χώρο που καταλαμβάνει το κάθε γράμμα, πλήθος άλλων κατευθύνσεων δημιουργούν ρυθμό. Το «lexicon» είναι κάτι που είχα στο νου μου συνεχώς, καθώς περικλείει την έννοια του γράμματος, της απόκλισης και της επανάληψης.

INFO: 17/12-25/1. Τρί.-Παρ.: 10.00-15.00 & 18.00-21.00, Σάβ.,Κυρ.: 11.00-14.00