7°
H Kunsthalle Athena φιλοξενεί την έκθεση με τίτλο A Cab σε επιμέλεια του Valentinas Klimašauskas Dexter Sinister, Watch Wyoscan 0.5 Hz, 2012.
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Ανδρέας Αγγελιδάκης, Nick Bastis, Liudvikas Buklys, Antanas Gerlikas, Steinar Haga Kristensen, Morten Norbye Halvorsen, Laura Kaminskaitė, Mikko Kuorinki, Lupo, Ieva Misevičiūtė, Elena Narbutaitė, Robertas Narkus, Carl Palm, Νατάσσα Παπαδοπούλου, Zoë Paul, Άγγελος Πλέσσας, Michael Portnoy, Dexter Sinister, Ola Vasiljeva.
Ξεχάστε την αιτιότητα. Κάθε προσπάθεια να εντοπίσετε τις απαρχές και τους λόγους ύπαρξης αυτής της έκθεσης ως ενός άλλου cabinet of curiosity είναι μάλλον κοπιώδης και αβέβαια. Μήπως ήταν μια ομιλούσα και αυτοχειριζόμενη γραφομηχανή από το Γυμνό Γεύμα του William Burroughs; Το Boîte-en-valise, το φορητό μουσείο του Marcel Duchamp, τα νέα ότι γενετιστές επιστήμονες από το Harvard κατάφεραν να αποθηκεύσουν επιτυχώς περίπου 700 terabytes μνήμης σε ένα και μοναδικό γραμμάριο DNA, ένα ευρεθέν Ex-libris για μια βιβλιοθήκη η οποία δεν έχει υπάρξει ακόμα, το Τρίτο Τραπέζι, ένα βιβλιάριο από τον Graham Harman; Ήταν μήπως ο φίλος του Timothy Morton, συγγραφέας του Realist Magic Objects, Ontology, Causality, ο οποίος τυπικά έδινε διαλέξεις πάντα όρθιος, προειδοποιώντας πως «οι καρέκλες προσπαθούν να μας κατακτήσουν»; Ή μήπως ήταν μια πληρωμένη επίσκεψη σε ένα γραφείο – ένα κρεβάτι σαν μια εναλλακτική εκδοχή του καλλιτεχνικού studio θα λειτουργούσε εξίσου καλά – στο studio ενός φίλου καλλιτέχνη, εκεί δηλαδή όπου τυπικά δημιουργούνται τα έργα τέχνης και οι εκθέσεις; Ή ήταν τελικά ο Επίκουρος, ο οποίος συνέλαβε την ιδέα ενός σχολείου μέσα στον κήπο του και όχι σαν ένα αστερισμό από θρανία και παγκάκια, καταφέρνοντας έτσι να τον μετατρέψει σε ένα εκπαιδευτικό όχημα;
Αντί να αναζητούμε τί είναι αυτό που δεν χάθηκε, ας φανταστούμε την αιτιότητα ως «ένα καθόλα αισθητικό φαινόμενο. Τα αισθητικά γεγονότα δεν περιορίζονται μόνο μεταξύ των ανθρώπων ή μεταξύ των ανθρώπων και των ζωγραφισμένων καμβάδων ή μεταξύ των ανθρώπων και των φράσεων σε δραματικά έργα. Συμβαίνουν επίσης και όταν ένα πριόνι δαγκώσει ένα φρέσκο κομμάτι κόντρα πλακέ. Συμβαίνουν όταν ένα σκουλήκι ξετρυπώνει από το υγρό έδαφος. Συμβαίνουν όταν ένα ογκώδες αντικείμενο εκπέμπει κύματα βαρύτητας. Όταν κάνεις ή σπουδάζεις την τέχνη, δεν εξερευνάς κάποιου είδους γλυκό πάνω στην επιφάνεια μιας μηχανής», συνεχίζει ο Timothy Morton, υποθέτουμε ακόμα στεκόμενος όρθιος.
Μετά από λίγες αλλά παραγωγικές συζητήσεις με καλλιτέχνες μεταξύ Αθήνας και Βίλνιους και πάλι πίσω, ένα ορισμένο φάντασμα, cyborg ή ένα ζώο – όλα σε ένα – άρχισε να κινείται μέσα στα κεφάλια μας. Το πλάσμα αυτό μπορεί να αποκαλεσθεί και έκθεση, αλλά μπορεί κάλλιστα να είναι και μια βιβλιοθήκη αντικειμένων, ένα βιβλίο γραμμένο σε πρώτο χρόνο, μια συνάθροιση, η οποία θα συνίσταται από επικοινωνήσεις και χορεογραφημένα αντικείμενα, δημιουργώντας έτσι ένα χώρο για δυνατότητες και συμβάντα. Αν το αποκαλέσουμε τελικά μια έκθεση, θα είναι σταθερό σαν τη «Σχεδία της Μέδουσας», θα εξερευνά τον εαυτό της και τα περίχωρά της σαν το διαστημικό ρόβερ που προσγειώθηκε στον Πλανήτη Άρη ή το προαναφερθέν διαστημικό όχημα Viking 1 για να είμαστε πιο ακριβείς, θα μεταφέρεται πανεύκολα σαν βαλίτσα με τη Ryanair και, το πιο σημαντικό, θα λειτουργεί σαν ένα φασματικό όχημα, μεταφορικά και κυριολεκτικά, για τους επισκέπτες, τους καλλιτέχνες, τα αντικείμενα και τη φαντασία.
Η έκθεση A Cab εμφανίζεται επίσης στον καλλιτεχνικό χώρο Podium στο Όσλο, από τις 21 μέχρι τις 23 Νοεμβρίου.
Ώρες λειτουργίας: Πέμπτη – Παρασκευή, 17:00 - 20:00, Σάββατο 12:00 - 15:00
