Αγγελική Συμεωνίδη, «Prime Places»

Ο Χρήστος Π. Μιχαλόπουλος, ιστορικός τέχνης, σημειώνει :

«Έχοντας διδαχθεί την ιστορική εξέλιξη της αφαιρετικής τέχνης στον 20ο αιώνα, η Αγγελική Συμεωνίδη αισθάνθηκε πως οι αισθητικές της αναζητήσεις φανέρωναν κάποιες συγγένειες με τη μεταπολεμική αφαίρεση της σχολής του Παρισιού, την αφαιρετική τάση καλλιτεχνών που κινήθηκαν στον κύκλο του Roger Bissiere, όπως o Jean Bazaine ή ο Alfred Manessier, ζωγράφοι που ακολούθησαν πολλά διαφορετικά στυλ αλλά είχαν πάντοτε ως κοινό παρονομαστή το λυρικό χρώμα και μια ελεύθερη αλλά ελεγχόμενη δομή, με αναφορές σε τοπία του φωβισμού.

Από τη μελέτη αυτών των «Νέων ζωγράφων της γαλλικής παράδοσης» όπως ονομάσθηκαν, προέκυψε τόσο η νατουραλιστική χρωματική της γκάμα όσο και το ενδιαφέρον της για το πρόβλημα της σχέσης μεταξύ φύσης και αφαίρεσης…

Οι έντονες αντιπαραθέσεις στη φωτεινότητα των καθαρών χρωμάτων, η βίαιη γειτνίαση των συμπληρωματικών αλλά και η ευαίσθητη συναρμογή γειτονικών αποχρώσεων, δημιουργούν μια ιδιάζουσα αρμονία που γεννά πολλές φορές την αίσθηση πως τα έργα έχουν προσχεδιασθεί στην οθόνη του υπολογιστή με τη βοήθεια του Photoshop, ενώ δεν είναι λίγες οι μορφοπλαστικές ενδείξεις που οδηγούν στο συμπέρασμα πως τα έργα σχοινοβατούν στα όρια του διακοσμητικού, τείνουν με άλλα λόγια να αποτελέσουν τη σχεδιαστική βάση για το μοτίβο που θα μπορούσε επιτυχημένα να χρησιμοποιηθεί σε μια σύγχρονη ταπετσαρία, ένα χαρτί περιτυλίγματος ή ένα ύφασμα για μοντέρνο καναπέ, ή ακόμη και ως γραφίστικο εικονίδιο σε κάποια εφαρμογή στo iPad μας…

Οι δροσερές χρωματικές αρμονίες των έργων της, μολονότι υπαινίσσονται εκλεκτικές συνάφειες με διακοσμητικά μοτίβα, διατηρούν μια κοριτσίστικη αθωότητα και μια ενεργητική αφέλεια ικανές να σε παγιδεύσουν στα πολύχρωμα δίχτυα τους, και καταφέρνουν ως ένα βαθμό να μεταπλάσουν τα μορφολογικά σημάδια του αρχετύπου, τις ραγάδες δηλαδή στις τσιμεντένιες πλάκες των πεζοδρομίων, που αποτέλεσαν και την αφορμή για τη συγκεκριμένη σειρά των έργων, σε μια νέα, αυτόνομη και αυτό-αναφερόμενη οντότητα, ελκυστική, παιγνιδιάρικη, ξέγνοιαστη, ναΐφ και οπτικά απαλή στο νοθευμένο και απαυδισμένο μάτι του σύγχρονου θεατή, πολιορκημένο από τις μύριες πολύχρωμες και πρισματικές διαδικτυακές εικόνες-λήψεις».

INFO: 16-30/10, Δευτ. – Παρ.: 11.00 – 14.30 & 17.00-20.00