8°
Στην έκθεση στην γκαλερί Κalfayan παρουσιάζονται αντιπροσωπευτικά έργα του Βλάση Κανιάρη (1928-2011) από τις δεκαετίες 1950-1980: γλυπτά, έργα από τη σειρά των ‘Τοίχων’ και μνημειακές γλυπτικές εγκαταστάσεις.
Η έκθεση, που αποτελεί την τέταρτη ατομική παρουσίαση έργων του καλλιτέχνη στην γκαλερί, φωτίζει μία ακόμα πλευρά του πολυδιάστατου έργου του Βλάση Κανιάρη, ο οποίος είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες εικαστικούς της Μεταπολεμικής περιόδου. Το 2009 οι Kalfayan Galleries παρουσίασαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα την ιστορικής σημασίας εγκατάσταση με τον τίτλο ‘Arrivederci-Willkommen-1976’ που διαπραγματεύεται το θέμα της μετανάστευσης.
Ο Βλάσης Κανιάρης υπήρξε πάντοτε οξυδερκής παρατηρητής του ιστορικο-κοινωνικού γίγνεσθαι σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Ανήκε στη γενιά των Ελλήνων καλλιτεχνών που έδρασαν την περίοδο του ’60 και του ’70 στην Ιταλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Δημιούργησε μία καθαρά προσωπική εικαστική γλώσσα, τολμώντας να πειραματιστεί με ποικίλα εκφραστικά μέσα, έξω από τα κυρίαρχα ρεύματα της εποχής του.
Το ενδιαφέρον του Κανιάρη για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος στην καθημερινότητά του, ήταν εμφανές από τα πρώτα έργα του. Το τρομερό δυστύχημα στην Marcinelle του Βελγίου το 1957, όπου περίπου 400 Ιταλοί ανθρακωρύχοι έχασαν τη ζωή τους, είχε σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία μίας σειράς αφηρημένων ζωγραφικών έργων, στα οποία προσπάθησε να αποτυπώσει την έντονη συναισθηματική φόρτιση που του προκάλεσε το γεγονός αυτό. Τρία χρόνια αργότερα, στη σειρά έργων με τον τίτλο “Walls”, επιχείρησε να ανακατασκευάσει την ατμόσφαιρα της Αθήνας κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Τη δεκαετία του ’60 εισάγει στο έργο του τη χρήση αντικειμένων της καθημερινότητας, και από τη δεκαετία του 1970 και μετά, η ανθρώπινη μορφή εδραιώνεται ως βασική θεματική στο έργο του. Οι πρώτες εγκαταστάσεις δημιουργήθηκαν το 1971 όταν η προσοχή του καλλιτέχνη στράφηκε στο πρόβλημα της αυξανόμενης ροής οικονομικών μεταναστών στη Γερμανία. Σε αυτά τα έργα ο καλλιτέχνης εντάσσει αντικείμενα που οι άνθρωποι χρησιμοποιούν στην καθημερινή τους ζωή - καρέκλες και παιχνίδια, ποδήλατα, βαλίτσες - προσπαθώντας δια μέσου μιας προσωπικής παρατήρησης να ανακατασκευάσει ατομικές ιστορίες, όνειρα και αλήθειες, το βάρος της οικονομικής ανέχειας. Στα περιβάλλοντα του Κανιάρη είναι έντονη η αίσθηση της αποξένωσης, ενώ ταυτόχρονα επισημαίνεται η δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος όταν έρχεται αντιμέτωπο με κατεστραμμένα όνειρα και απογοητεύσεις.
Το 1988, ο Βλάσης Κανιάρης, μαζί με τον Νίκο Κεσσανλή, εκπροσώπησαν την Ελλάδα στη Μπιενάλε της Βενετίας, και το 1997 παρουσίασε το έργο του στην Documenta. Το έργο του έχει παρουσιαστεί σε πλήθος εκθέσεων στην Ελλάδα, την Ευρώπη και την Αμερική. Έργα του βρίσκονται σε σημεντικές ιδιωτικές και μουσειακές συλλογές συμπεριλαμβανομένων των Pinakothek Der Moderne (Μόναχο), Museum am Ostwall Dortmund, Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris, Kunstmuseum Bochum και Tate Moden (Λονδίνο).
