Εύα Μήταλα: «Blackwrap» στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα

Με μια σειρά από μεταξοτυπίες σε blackwrap και οργάντζα, η τέταρτη ατομική έκθεση της Εύας Μήταλα, με τίτλο Blackwrap, εξετάζει την αυθεντική εκτίμηση της διαφορετικότητας, δημιουργώντας νέες αφηγήσεις για αναδυόμενες κοινότητες που βασίζονται στις αντιθέσεις. Εξερευνά θέματα αποξένωσης και νοσταλγίας, δημιουργώντας μια αίσθηση αφηγηματικού μυστηρίου, τα οποία αντλεί από φωτογραφίες, ποπ κουλτούρα, κινηματογράφο και την ψηφιακή καθημερινότητα. Μέρος της σειράς έργων Blackwrap παρουσιάστηκαν στη Luggage Store Gallery του Σαν Φρανσίσκο την άνοιξη του 2024.

Η διαδικασία της μεταξοτυπίας, η οποία πραγματοποιείται πάντα πειραματικά στο στούντιο, συχνά την οδηγεί αυθόρμητα σε νέα υλικά που εκφράζουν  τις δυνατότητες του αγνώστου. Το blackwrap, ένα αδιαφανές υλικό που μπλοκάρει και απορροφά το φως, αντιπαρατίθεται έντονα με τη διαφάνεια της οργάντζας, δημιουργώντας ένα διάλογο που προσκαλεί το θεατή σε μια στοχαστική εξέταση πάνω στο ορατό και αυτό που παραμένει αόρατο. Κάθε επιλογή υλικού γίνεται έκφραση μιας εξελισσόμενης ελευθερίας, αντικατοπτρίζοντας τη συσχέτιση των διαφορετικών υλικών μέσω της υφής και της φύσης της αφής τους.

Διαφανείς μεμβράνες, γυαλί, ξύλο και ύφασμα συγχωνεύονται στη διαδικασία της, καθώς η υλικότητα του blackwrap ενσωματώνει προσωπικές συναισθηματικές μνήμες των χρόνων της στο Βερολίνο, που αντικατοπτρίζονται στην underground μούσα του Δυτικού Βερολίνου, Tabea Blumenschein. Μετά την αλλαγή βάσης της, στη Δυτική Ακτή και την περιήγηση της σε συναισθήματα απομόνωσης, η καλλιτέχνης ανακάλυψε μια νέα αίσθηση ενδυνάμωσης μέσω της αλληλεπίδρασης με την καθοριστική φιγούρα του Σαν Φρανσίσκο, Honey Mahogany.

Σε αυτή τη σειρά, που δημιουργήθηκε τα τελευταία δύο χρόνια, διαφορετικά στοιχεία συνδυάζονται και αλληλοεπιδρούν στο χώρο, μεταμορφώνοντάς τον σε μια συνεχή ροή αλληλεπίδρασης και αλληλοσύνδεσης. Μέσα από την αντίθεση του μαύρου και του άσπρου, η καλλιτέχνης ακολουθεί τη ροή της διαδικασίας που την καθοδηγεί να προχωρήσει αναπτύσσοντας αυτό που είναι, είτε σε εξέλιξη είτε κάνοντας μια νέα αρχή.

Το έργο εξετάζει πως η μετά-ψηφιακή εποχή  διασπά τις ανθρώπινες σχέσεις, αναδεικνύοντας την ανάγκη για προσωπικές ανθρώπινες συνδέσεις και προτείνει εναλλακτικές εκδοχές του παρελθόντος με ενδεχόμενους μελλοντικούς δρόμους. Διερευνά την ιστορία και τον πολιτισμό τονίζοντας την πολιτισμική ανταλλαγή, δίνοντας έμφαση στην κοινότητα, την ενσωμάτωση και τις κοινές αφηγήσεις, για να προσφέρει χώρο επανεκτίμησης του παρόντος.