5°
Ζωγραφική πέρα από τη ζωγραφική;
Τι σημαίνει όμως αυτό;
Στις γνωστές μητροπόλεις της τέχνης, Νέα Υόρκη, το Λονδίνο ή το Παρίσι, που καθορίζουν το μελλοντικό και το νέο παρατηρούνται συχνά νέες τάσεις και αμφισβητήσεις του ιδίου του μέσου έκφρασης. Στην Αθήνα τι παρατηρείται; Η πρωτεύουσα μετατρέπεται σταδιακά σε κόμβο παγκόσμιας δημιουργικής δραστηριότητας. Ένας καλλιτέχνης με καταγωγή από το Ανατολικό Μπαγκλαντές βρίσκει τον τρόπο του να καινοτομεί, και να σπάει τους κανόνες της σύγχρονης ζωγραφικής, στην γενέτειρά του την Αθήνα.
Διερωτάται τι σκέφτηκαν οι κριτικοί τέχνης όταν αντίκρισαν για πρώτη φορά έκθεση ιμπρεσιονιστών, όταν είδαν το "Les Demoiselles d’ Avignon" του Πικάσο, τι είπαν όταν ο Malevich ζωγράφισε το άσπρο τετράγωνο και όταν ο Pollock τοποθέτησε τον καμβά στο πάτωμα ή ότνα πρωτοεμφανίστηκε η Pop art και αργότερα όταν ο Basquiat συγκλόνισε τον κόσμο της τέχνης τη δεκαετία του '80... Δεν είναι τέχνη ή δεν ζωγραφική είναι χρήση χρώματος ή δεν είναι ακόμα και η τέχνη ή η καλή τέχνη κ.λπ... είναι κάτι άλλο...
O Omar Zafar “αποκαλύπτει” μια εκλεκτική ζωγραφική που ξεπερνά τα όρια της. Αποκαλύπτει μεθοδικά τις περαιτέρω δυνατότητες του είδους, μακριά από τυχόν περιορισμούς που θέτει η σύγχρονη πρακτική της οικειοποίησης. Εξετάζει τη μεταμορφωτική δύναμη της τέχνης,να εμπνεύσει, να προκαλέσει και να σφυρηλατήσει συνδέσμους που αντηχούν μεταξύ των πολιτισμών και των γενεών. Το κοινό μπορεί πραγματικά να αγγίξει και να αλληλεπιδράσει με τα έργα. Μια νέα μορφή θέασης δημιουργείται μέσα από το έργο του, αυτή του κατεξοχήν ενεργητικού και επιτελεστικού θεατή.
Η εμμονική επανάληψη των κομμένων γλυπτικών κομματιών που εμφανίζονται και η σειριακή τους πτυχή κάνει τα πάντα να στοιβάζονται ενάντια σε μια στερεότυπη εικόνα. Κατά τη διάρκεια της αλληλεπίδρασης με τον πίνακα, κάθε κομμάτι χρώματος υποτάσσεται στο άλλο. Όλος ο ενδιάμεσος χώρος και η μεταξύ τους σύνδεση δημιουργεί διαφορετικές γωνίες θέασης, ένα παιχνίδι για την εγγύτητα των ομοιοτήτων και των ανομοιοτήτων. Είναι έργο στο οποίο η υποκειμενικότητα αναδύεται και ο θεατής μελετά στενά τη συνύπαρξή του με τη ζωγραφική επιφάνεια. Και οι καμβάδες χωρίς επιφάνεια είναι μια ωδή στη διαφάνεια, στην ύπαρξη και στην ανυπαρξία, ένα ερώτημα για τη δύναμη της αφηρημένης σημειολογίας. Είναι απελευθερωτικά ελεύθερο μια νέα ποπ “δήλωση”.
Ο ίδιος αυθόρμητα λέει : ” Για μένα όλη η τέχνη είναι ή μπορεί να γίνει διακοσμητική. Η ομορφιά είναι στο μάτι του θεατή. Η τέχνη μου είναι ένας συνδυασμός Ανατολής και Δύσης. Η σύγχρονη τέχνη δεν είναι πλέον μόνο ευρωπαϊκή ή αμερικανική. Είναι παγκόσμια Οι περισσότεροι καλλιτέχνες αφρικανικής και ασιατικής καταγωγής έχουν διακοσμητικά μοτίβα ενσωματωμένα στην τέχνη τους.. είναι μέρος της κουλτούρας τους. Ίσως για μένα, εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να ξεφύγω από τη διακοσμητική πτυχή του δικού μου πολιτισμού της Νότιας Ασίας.”
Omar Zafar - βιογραφικό
Mε την ολοκλήρωση των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο Clark το 1996, ο Omar Zafar ξεκίνησε ένα ταξίδι, μεταμόρφωσης διδάσκοντας τέχνη σε σχολεία της Νέας Υόρκης και εκθέτοντας σε εναλλακτικούς χώρους. Το 1999 έλαβε το "Independent Project Grant" του οργανισμού Artist Space. Εγκαταστήθηκε στην Αθήνα το 2000 και έλαβε μέρος σε σημαντικές ομαδικές εκθέσεις. Στο έργο του εξετάζονται οι περαιτέρω δυνατότητες της ζωγραφικής. Η ιστορία της είναι ένας θησαυρός γεμάτος επίκαιρες έννοιες, τις οποίες ο καλλιτέχνης αξιοποιεί για να τις εξελίξει περαιτέρω , όπως θα έκανε ένας επιστήμονας, τη συνεχή αναζήτηση για νέες ανακαλύψεις. Η επιστροφή του Zafar στην καλλιτεχνική σκηνή μετά από ένα διάλειμμα είκοσι ετών φέρνει μια ανανεωμένη αίσθηση σθένους και εξερεύνησης στην πρακτική του. Το μεσοδιάστημα αυτό έδωσε προοπτική στο έργο του, εμπλουτίζοντάς το με νέες εμπειρίες από το πολυποίκιλο υπόβαθρό του ως καλλιτέχνης από την Ελλάδα και το Μπανκλαντές, με σπουδές στην Ινδία και τις ΗΠΑ. Τέλος, και η πολύχρονη πορεία του στον επιχειρηματικό κόσμο, έπαιξε ρόλο στο εκλεκτικό στυλ ζωγραφικής του Zafar το οποίο αντανακλά μια σύνθεση πολιτιστικών επιρροών σε μια έντονη πορεία καλλιτεχνικής έρευνας
