Βένια Δημητρακοπούλου: «Σμιλεύοντας τον έρωτα» στην γκαλερί Κουρντ

Δύο επιβλητικές αφαιρετικές φόρμες.Ένα μαρμάρινο όλον που έχει διαιρεθεί από μια ακανόνιστη τομή.Ένα μικροσύμπαν που βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο ένωσης ή διάσπασης. Ένα μνημείο που υμνεί την κορυφαία σε διακυμάνσεις κατάσταση που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος: τον έρωτα. Είναι το κεντρικό γλυπτό που φέρει την υπογραφή της εικαστικού, Βένιας Δημητρακοπούλου και αποτελεί τον πυρήνα της νέας της ατομικής έκθεσης «Σμιλεύοντας τον έρωτα». 

«Σε μία από τις βόλτες μου στο μαρμαράδικο, περπατώντας ανάμεσα σε ποικίλους όγκους μαρμάρου και υπολείμματα από διάφορες κοπές, το μάτι μου έπεσε σε δύο μεγάλα μακρόστενα κομμάτια που βρίσκονταν στο έδαφος το ένα δίπλα στο άλλο», εξηγεί η Βένια Δημητρακοπούλου το πως «γεννήθηκε» το εμβληματικό νέο έργο της. «Εμοιαζε σαν να ηταν κάποτε ενας ενιαίος όγκος σκισμένος τώρα στα δύο. Η λέξη που μου ήρθε αμέσως στο νου ήταν Ερωτας. Τα πήρα, τα σήκωσα όρθια, τα σμίλεψα, τα έβαλα κοντά αφήνοντας, ωστόσο, λίγο αέρα ανάμεσα τους, ένα μικρό κενό. Τα τοποθέτησα μετά μαζί σε μία κοινή ενιαία βάση».

Ο υπερμεγέθης μαρμάρινος «Έρως», ωστόσο, δεν αποτελεί το μοναδικό νέο έργο της έκθεσης στην γκαλερί Κουρντ. Περιβάλλεται από το μεγάλο επιδαπέδιο ορειχάλκινο «Άλφα», που παραπέμπει στην Απουσία/Απόσταση , την Αγάπη/Αιωνιότητα, την Αρχή/Άπειρο. Το ηχητικό έργο  «Έρωτας Ξαφνικά», στο οποίο τα κείμενά της εικαστικού συναντούν τη φωνή της και τις μελωδίες του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου. Και από μια πλειάδα ακόμη έργων - ορισμένα εκ των οποίων παρουσιάζονται για πρώτη φορά- που αξιοποιούν το πολυσυλλεκτικό εικαστικό λεξιλόγιο της Βένιας Δημητρακοπούλου, στο οποίο περιλαμβάνεται η γλυπτική και το σχέδιο, το βίντεο, ο ήχος και ο λόγος: οι σκαλισμένοι σε ηφαιστειακή πέτρα «Μαχητές» και τα μαρμάρινα «Δόρατα». Οι «Δίνες»  που άφησαν το αποτύπωμά τους με σινική μελάνι πάνω σε χειροποίητο χαρτί, όπως και το «Μάταιο Γράμμα», μια επιστολή που δεν έφυγε ποτέ. Οι «Σκιές» των εμβληματικών «Προμαχώνων», που είναι τοποθετημένοι στον προαύλιο χώρο του μεγαλύτερου και σημαντικότερου ελληνικού μουσείου, του Εθνικού Αρχαιολογικού επί της οδού Πατησίων. Η υφασμάτινη «Σινδόνη» και οι εκατοντάδες «Κεραμεικές Χειρονομίες», μέρος της βιντεοεγκατάστασης «Ζωοδόχος Πηγή», είναι μερικά από τα έργα που συνθέτουν τις δέκα συνολικά ενότητες, οι οποίες έχουν καταλάβει τους τέσσερις χώρους της γκαλερί. 

«Ολα στην έκθεση, από τα ηχητικά έργα και το βίντεο με την άυλη υπόσταση, μέχρι τις σχεδιασμένες με σινική μελάνη δίνες, τις γραμμές, τις λέξεις, τα χειρόγραφα κείμενα  και τις γλυπτικές μορφές σε μικρή ή μεγάλη κλίμακα, περικλείουν χνάρια μιας αυτοενδοσκόπησης και αναπόλησης. Από το μυστηριακό, το πνευματικό, το αρχέγονο έλκεται η καλλιτέχνιδα.  Όμως αυτές τις πανάρχαιες, πρωτογενείς αξίες για την ανθρώπινη ύπαρξη και την καλλιτεχνική δημιουργία, η Βένια Δημητρακοπούλου τις συνυφαίνει με σύγχρονες προσωπικές μυθολογίες. Επικαλούμενη εμπειρίες της, φανταστικές παραστάσεις, συναισθήματα και αφηγούμενη σκηνές, στιγμιότυπα, ιστορίες. Πεδία περιπλάνησης της είναι, από τη μια μεριά ο ιστορικός και πολιτισμικός Χρόνος, από την άλλη, ένας χρόνος πολύ προσωπικός», σημειώνει στο κείμενο της η επιμελήτρια της έκθεσης, Ελένη Βαροπούλου. 

Η έκθεση θα ολοκληρωθεί με την έκδοση έγχρωμου, εικονογραφημένου καταλόγου.

Bένια Δημητρακοπούλου - βιογραφικό

Η Βένια Δημητρακοπούλου είναι γλύπτρια. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα αλλά και στην Αίγινα όπου διατηρεί εργαστήριο.

Έχει παρουσιάσει το έργο της σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως στην Ιταλία, τη Γαλλία και τη Νέα Υόρκη. Το μεγάλης κλίμακας έργο της «Προμαχώνες», μετά από πολύμηνη έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς, βρίσκεται τοποθετημένο στον κήπο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου στην Αθήνα από το 2016. Το 2019 το Αρχαιολογικό Μουσείο Antonino Salinas στο Παλέρμο τοποθέτησε στη μόνιμη συλλογή του το έργο της «Χρυσό Δόρυ». Έργα της βρίσκονται σε δημόσιους χώρους, όπως στο Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών «Ελευθέριος Βενιζέλος», στον εξωτερικό χώρο των γραφείων Noval Property στην Αθήνα, στο χώρο μπροστά από το Αρχαιολογικό Μουσείο του Λαυρίου, ενώ σε διαδικασία εξέλιξης βρίσκονται και δυο μεγάλης κλίμακας έργα, για το νησί της Σκιάθου και για κεντρικό κτίριο στην Αθήνα. Έργα της ανήκουν επίσης σε ιδιωτικές συλλογές διεθνώς, μεταξύ των οποίων το Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, τα ξενοδοχεία Athens Hilton, Athens Was Hotel, Mykonos Riviera, ΑΝΕΜΙ Folegandros και Diles & Rinies Luxury Hotel Tinos.

Έχει πραγματοποιήσει διαλέξεις και εργαστήρια, μεταξύ των οποίων «Η γραφή και ο λόγος ως εικόνα» στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΑΠΘ (2019), «Η Γλυπτική του Γιαννούλη Χαλεπά» (2018) και «Έρωτας – Θάνατος – Εαυτός» (2016) στο ΕΚΠΑ, «Το Ιερό στην Τέχνη», στο Μουσείο Μπενάκη (2010), στο Πανεπιστήμιο Wolfson της Οξφόρδης (2015) και στο ίδρυμα Μποδοσάκη (2021) και «Σύγχρονη Ελληνική Τέχνη» στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων της Biennale της Βενετίας (2015).

Το 2017 έλαβε το παράσημο του Ιππότη του Τάγματος του Αστέρα της Ιταλίας από τον πρόεδρο του Ιταλικού Κράτους Sergio Mattarella. Βιβλία της δουλειάς της κυκλοφορούν από τις γερμανικές εκδόσεις Hatje and Kantz και από τις ιταλικές εκδόσεις Allemandi, καθώς και από τις εκδόσεις Futura.

Στην Αίγινα έχει αναπτύξει εδώ και χρόνια μια δραστηριότητα που σχετίζεται με εργαστήρια γλυπτικής για παιδιά, με το Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ της Αίγινας και με θεατρικές παραστάσεις.