8°
Στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών παρουσιάζεται η ατομική έκθεση ζωγραφικής του Στέφανου Ζαννή με τίτλο «Τα παιχνίδια του Τηλεμάχου». Μέσα από μια σειρά 9 έργων (λάδια σε καμβά) η έκθεση πραγματεύεται το κενό πληροφοριών για τη ζωή του Τηλεμάχου, μέχρι την ενηλικίωσή του, προτείνοντας κάποιες εξεικονισμένες δράσεις.
Εκμεταλλεύεται δηλαδή ο καλλιτέχνης, εν είδει εικαστικού και φιλολογικού παιγνίου, το κενό αυτό συνδυάζοντας πραγματικότητες από τον κόσμο της Ιλιάδας και της Οδύσσειας σε έναν διάλογο, συνειδητό ή ασυνείδητο, παραλληλιών και διασυνδέσεων της πραγματικής και δύσκολης ζωής του πατέρα με την παιγνιώδη δραστηριότητα του γυιού.
Παρά τις αναφορές σε ένα απόμακρο παρελθόν ο καλλιτέχνης με τις εικαστικές του προτάσεις μας εισάγει σε έναν ιδιαίτερα οικείο κόσμο.
Σύμφωνα με τον ζωγράφο:
“Τα παιχνίδια του Τηλεμάχου είναι εισαγωγή στις ενότητες που έχω
εργαστεί σε σχέση με την Οδύσσεια, συνιστά δε μία προσωπική και
πρωτογενή σύλληψη που δεν στηρίζεται σε αρχαίο κείμενο κι ούτε σε
οποιαδήποτε άλλη παραφιλολογία σχετική με τον Επικό Κύκλο καθώς δεν
υπάρχει κανένα στοιχείο για τη ζωή του Τηλεμάχου, από τη βρεφική του
ηλικία μέχρι την ενηλικίωσή του. Και δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια
ευρηματική σύλληψη που συνδέει πραγματικότητες, από τα Τρωικά και τα της
Οδυσσείας, με την προσμονή του μικρού για την επιστροφή του πατέρα του,
μετατρέποντας τις πραγματικότητες αυτές σε παιχνίδια στον μικρόκοσμο του.”
Όπως σημειώνει η Λουϊζα Καραπιδάκη στο κείμενο που συνοδεύει την έκθεση:
“Οι εικαστικές αναζητήσεις του Στέφανου Ζαννή για την Οδύσσεια ξεκίνησαν τὸ 1992 με αφορμή την ε ραψωδία στην τότε έκδοση του οίκου «στιγμή». Έναυσμα στάθηκε η πρόταση του Θ. Εξαρχόπουλου να εργαστεί εικαστικά κάποιο θέμα για την περίοδο 1992-1995. Η αιτία-υλικό για καύση υπήρχε, έστεκε όμως αδιόρατο για πολλά χρὀνια, δημιουργημένο από τα ακούσματα αφηγήσεων των παιδικών του χρόνων, από τις επισκέψεις σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους ανά την Ελλάδα. Με την πρόταση αυτή η πρώτη του σκέψη ήταν η Οδύσσεια. και ενώ τα πρώτα δοκιμαστικά του δεν ήταν αυτό που εκείνος αναζητούσε, σιγά σιγά έπαιρναν μορφή σύμφωνα με το εικαστικό του όραμα.
Μετά από 32 χρόνια ο καλλιτέχνης μας εισάγει διά μέσῳ των παιχνιδιών του Τηλεμάχου στὶς παρουσιάσεις του της Οδύσσειας, που θα ακολουθήσουν, και συνιστούν μια μεταφορά του αρχαίου μύθου στο σήμερα, χωρίς αρχαιοπρεπείς εικόνες ή συμβολικές εικονογραφικές αναφορές και με όλα τα χαρακτηριστικά της προσωπικής του καλλιτεχνικής γραφής». “
Καθώς «Τα παιχνίδια του Τηλεμάχου» εντάσσονται στο πλαίσιο της αναζήτησης του πατέρα, κλείνει αυτή η ενότητα με το έργο «Φως θερμό! Φως ψυχρό!» που αναφέρεται στους στίχους 154 έως 167 της π ραψωδίας της Οδύσσειας και δίνει μορφή στις λίγες στιγμές πριν την αναγνώριση πατέρα και γυιού.
Κείμενο έκθεσης: Λουΐζα Καραπιδάκη, ιστορικός τέχνης, μέλος της AICA
Στέφανος Ζαννής - βιογραφικό
Ο Στέφανος Ζαννής σπούδασε στὴν ΑΣΚΤ ζωγραφική, μὲ καθηγητή τὸν Ἡλία Δεκουλάκο καὶ β' πτυχίο χαρακτικής μὲ τὸν Θανάση Ἐξαρχόπουλο. Ἔχει παρουσιάσει τὴν δουλειά του σὲ ἀτομικές καὶ ὁμαδικὲς ἐκθέσεις. Ἔχει ἐργαστεῖ σὲ ἀγιογραφήσεις ναῶν κυρίως στὰ διακοσμητικὰ θέματα καὶ καταπιάνεται μὲ τὴν σχέση ζωγραφικῆς καὶ κειμένου στὴν Ὀδύσσεια τοῦ Ὁμήρου ἀπὸ τὸ 1992.
