7°
Ο Φώτης Ραφτόπουλος παρουσιάζει την πορεία των γλυπτικών του αναζητήσεων στην νέα ατομική του έκθεση στην γκαλερί Μπαταγιάννη.
Ο Φώτης Ραφτόπουλος, μέσω μιας βαθιάς και ουσιώδους παρατήρησης του κόσμου γύρω του, δημιουργεί γλυπτά που αμφισβητούν τη μνημειακή χρήση της γλυπτικής και αναζητούν μια νέα θέση στην κοινωνική και αισθητική τους πρόσληψη.
Η νέα του εικαστική πρόταση αφορά οργανικές έμψυχες γλυπτικές μορφές, που αναπτύσσονται εκ των έσω αποκαλύπτοντας την εσωτερική τους δομή και κίνηση. Είναι δημιουργημένες με μίαν σχεδόν ερωτική στιλπνότητα και αρτιότητα των επιμέρους μελών τους, ταυτόσημη με την τελειότητα της εξωτερικής τους όψης. Λεπτοφυή και ταυτόχρονα στιβαρά, τα βιομορφικά γλυπτά του Ραφτόπουλου στέκουν στο σταυροδρόμι μεταξύ ακινησίας και κίνησης φορτισμένα με την ένταση του χρόνου που καθηλώθηκε και του χρόνου που κυλά.
Ο Φώτης Ραφτόπουλος ξεκινά την δημιουργική του διαδικασία, από μια τρισδιάστατη σύνθεση και ανασύσταση των «σχεδίων» του στο «άυλο» περιβάλλον του υπολογιστή. Ακολουθεί η χειρωνακτική κατασκευή του γλυπτού με την έμφαση στον χαρακτήρα και τις ιδιαιτερότητες του επιλεγμένου υλικού. Το στάδιο αυτό αποτελεί στην πραγματικότητα μια διαδικασία ανασύστασης του γλυπτού, με την ευπρόσδεκτη συνεπικουρία του τυχαίου, κατά την οποία αίρεται το “αχειροποίητο” του ψηφιακού αντικειμένου.
Η υλικότητα των έργων του Ραφτόπουλου τονίζεται και ταυτόχρονα αναιρείται με την χρήση του χρώματος. Το χρώμα μαζί με τις αντανακλάσεις και τα κενά, αναδεικνύουν τη δομή των γλυπτών και τα εντάσσουν ουσιαστικά στο χώρο, παράλληλα μεταστοιχειώνει τα υλικά, έτσι το βάρος και η μάζα αποκτούν μια αμφισημία που βοηθά στην εξοικείωσή του θεατή με τα έργα και γίνεται ο καλύτερος αγωγός μετάδοσης της ζωτικής ενέργειας την οποία αποπνέουν.
