Αλεξία Ψαραδέλη: «Mīres» στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα

Η εικαστικός Αλεξία Ψαραδέλη στην πρώτη της ατομική έκθεση στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα, παρουσιάζει μία σειρά έργων αποτελούμενη από γλυπτά, σχέδια, βίντεο και μία εγκατάσταση χώρου. Τα έργα της αφορούν τη μετατροπή της γυναικείας φύσης σε δομικό υλικό και την έννοια της γυναικείας θυσίας από τη Βαλκανική λαογραφία έως τη σύγχρονη κοινωνία.

“Οι Mīres της Αλεξίας Ψαραδέλη, αφηγούνται διαχρονικές ιστορίες από τις «Mοίρες των Μηρών», και αποτίουν έναν φόρο τιμής σε όλες τις θηλυκότητες που έχουν εντοιχιστεί διαχρονικά, κυριολεκτικά ή μεταφορικά. Στη Βαλκανική χερσόνησο θρύλοι και παραδόσεις που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά κάνουν λόγο για θυσίες γυναικών με σκοπό να στεριώσει κάποιο οικοδόμημα. […] Στους κεραμικούς μηρούς της Αλεξίας Ψαραδέλη η οργανική ύλη, το χώμα που μετατρέπεται σε εύπλαστη μορφή, γίνεται ένα μαλακό δοκίμιο ή δομικό υλικό. […] Οι μηροί, ως προσδιοριστικό σημείο του γυναικείου σώματος, από θεμέλια γίνονται επιστέγασμα ενός ολόκληρου οικοδομήματος.

Οι Mīres παραπέμπουν σαφώς και τις αρχαίες Μοίρες. […] Στην κεντρική εγκατάσταση της έκθεσης γυναικείες «ταυτότητες» ή θραύσματά αυτών συντάσσονται, συστοιχίζονται, και «υφαίνουν» – όπως οι Μοίρες – ένα ενιαίο πλέγμα, αρθρώνοντας μία συλλογική αφήγηση. Ενδυναμωμένες οι «Μήρες των Μοιρών» καλούν στη διερεύνηση επίκαιρων θεμάτων, που κυμαίνονται από την πολιτική του φύλου και την επιθυμία έως τη σωματική μνήμη, την αντίσταση και τις συλλογικές ταυτότητες.

Τέλος οι μηροί στα σχέδια και τα γλυπτά της Ψαραδέλη, ως κατακερματισμένα μέρη του γυναικείου σώματος, απηχούν ταυτόχρονα τη σκέψη της ανθρωπολόγου-φεμινίστριας Emily Martin:«είναι δύσκολο για τις γυναίκες να αισθάνονται «ολόκληροι άνθρωποι», παραγωγικοί και αναπαραγωγικοί συγχρόνως, όταν η τρέχουσα δομή των χώρων εργασίας δεν διευκολύνει καμία γυναίκα να ζήσει με τις σωματικές της λειτουργίες» . Το αίσθημα της συμπερίληψης μιας θηλυκότητας προκύπτει όταν το βιολογικό, το κοινωνικό και το πολιτικό της σώμα βρεθούν σε αρμονία. Μέχρι αυτό να πραγματωθεί, οι Mires θα εξακολουθούν να γίνονται πομποί αφηγήσεων του ενσώματου εαυτού.”

Απόσπασμα από το κείμενο που επιμελήθηκε για την έκθεση η Ιστορικός Τέχνης Βίκυ Τσίρου