Εθνική Οδός: Ατομική έκθεση του Αχιλλέα Ραζή στην Γκαλερί Σκουφά

Η Γκαλερί Σκουφά παρουσιάζει την ατομική έκθεση του Αχιλλέα Ραζή με τίτλο “Εθνική Οδός”. Σε 19 εικαστικές συνθέσεις (14 ελαιογραφίες μεγάλων, κυρίως, διαστάσεων, και 5 συνθέσεις μικτής τε-χνικής σε χαρτιά μεγάλων διαστάσεων), ο Αχιλλέας Ραζής (Μυτιλήνη, 1975) αποτυπώνει ισάριθμες όψεις του νεοελληνικού τοπίου σαν να αφηγείται, ταυτόχρονα, το κοινό νεοελληνικό μας βίωμα. Αν και το κάθε έργο αποτελεί έναν ανεξάρτητο και ολοκληρωμένο ζωγραφικό κόσμο, όλα μαζί συγκροτούν και ένα συμπαγές σώμα που αντανακλά την αστική, βιομηχανική και συγχρόνως ψυχική νεοελληνική πραγματι-κότητα. Πίσω από τη αναγνωρίσιμη αποτύπωση της εθνικής οδού ή ενός βενζινάδικου, των διοδίων ή μιας απρόσωπης πολυκατοικίας, ο θεατής αναγνωρίζει την χαοτική ανεστιότητα της σύγχρονης ζωής.

Όπως σημειώνει ο Γιάννης Παλαβός στο κείμενο που συνοδεύει τον κατάλογο της έκθεσης: «Τα δεκαεννιά έργα της ενότητας καταγράφουν, σχεδόν με όρους –για να δανειστούμε το λεξιλόγιο μιας άλλης τέχνης– ενός ιδιωτικού ντοκιμαντέρ ή ενός φιλμ που αμήχανα θα αποκαλούσαμε «κινηματογραφι-κό δοκίμιο»  (όχι διανοητικό, όμως, αλλά ανάλαφρο και τρυφερό), το νεοελληνικό «εδώ και τώρα»· ψη-λαφούν και αποτυπώνουν τη νέα ρωμιοσύνη όπως αντριεύει και θεριεύει σαν τις πικροδάφνες που στο-λίζουν τον εθνικό αυτοκινητόδρομο. Έχει ενδιαφέρον ότι η ελληνικότητα του Ραζή δεν συγγενεύει με την ελληνικότητα της Γενιάς του ’30 ούτε ως αίτημα ούτε ως τρόπος, παρότι ο Ραζής όχι μόνο δεν την απα-ξιώνει πατροκτονικά αλλά αντιθέτως αναγνωρίζει την οφειλή του στον παραστατικό βραχίονα του μεσο-πολεμικού μοντερνισμού. Αν, όμως, η ελληνικότητα του Μεσοπολέμου αναζητήθηκε στα αθηναϊκά νεο-κλασικά, στις Κυκλάδες και στον συλλήβδην εξιδανικευμένο και «ανόθευτο» λαϊκό πολιτισμό, η νέα ελ-ληνικότητα που οργανώνεται πέριξ του αυτοκινητόδρομου είναι, όπως βλέπουμε στα έργα της ενότητας, διαφορετική».