7°
Η γκαλερί του Black Duck παρουσιάζει την 3η ατομική έκθεση της Ζωής Νικητάκη με τίτλο «Συμπαντικά Αρχέτυπα – Σύμβολα της Ψυχής»
Πάνω σε μια χειμωνιάτικη αχτίνα
Και τώρα ακόμη σαν ακουμπάς στις φαρδιές ωμοπλάτες του ύπνου
Ακόμη κι όταν σε ποντίζουν στο ναρκωμένο στήθος του πελάγου
Ψάχνεις γωνίες όπου το μαύρο έχει τριφτεί και δεν αντέχει
Αναζητάς ψηλαφητά τη λόγχη την ορισμένη
Να τρυπήσει την καρδιά σου για να την ανοίξει στο φως.
Γ. Σεφέρης
«Από τότε που με θυμάμαι ζωγραφίζω, σαν παιδί ζωγράφιζα σε όποια επιφάνεια έβρισκα μπροστά μου και αυτή η εσωτερική αναγκαιότητα και ώθηση δεν σταμάτησε, ακόμα κι όταν διένυσα τον κήπο της παιδικής μου ηλικίας. Είμαι κατά κύριο λόγο αυτοδίδακτη ζωγράφος, ζω γράφοντας με εικόνες που είναι τα εξωτερικά σύμβολα εσωτερικών αληθειών, ποιοτήτων και δυνάμεων της ψυχής μου, της ψυχής όλων των πραγμάτων και της συμπαντικής θεϊκής πηγής τους. Ζωγραφίζοντας βουτώ στις μυστηριώδεις αλήθειες του Άγνωστου Εαυτού και επιχειρώντας να κατανοήσω τις κορυφογραμμές του και τους κοσμοβυθούς του, μου αποκαλύπτονται άλλοτε κάποιες ουρανοστάλες μεταμορφωτικές, άλλοτε κάποιες ρωγμές της Απειροσύνης λυτρωτικές κι άλλοτε αναγνωρίζω σε πίνακές μου προσπάθειες αποτύπωσης και κατανόησης του προσώπου μου.
Η πρώτη ατομική μου έκθεση υλοποιήθηκε στον ατμοσφαιρικό χώρο του Μουσείου του Λουτρού των Αέρηδων κι από τότε ακολούθησαν ομαδικές εκθέσεις και εικονογραφήσεις βιβλίων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
«Τα Συμπαντικά Αρχέτυπα – Σύμβολα της Ψυχής» αποτελούν την τρίτη ατομική έκθεσή μου, με μια σειρά έργων που το ιδιαίτερα υπαρξιακό και μεταμορφωτικό φως των χρωμάτων τους αναδύεται μέσα από τον σιωπηλό κόσμο του μαύρου.
Εικόνες που εμφέρουν σαν σε μυστικές κρύπτες σύμβολα που μπορούν να αποτελέσουν πύλες μετάβασης σε κόσμους υπεργήινους και ταυτόχρονα σε ταξίδι ανακάλυψης και χαρτογράφησης εσωτερικών τοπίων της Ψυχής. Εικόνες που αποτυπώνουν μια Κοσμική Τελετουργία της ζωής, στην οποία οι άνθρωποι, τα μόρια και οι κόσμοι μεταφέρονται από μια ακατανίκητη παλίρροια. Οι πλανήτες και οι ήλιοι κυλάνε από την καρδιά της Ύπαρξης και επιστρέφουν σ’ αυτήν.
Εικόνες σαν μαγικές ψυχογραφίες για να μπορέσουμε να δούμε τί συμβαίνει στην πίσω μεριά τους, στο άγνωστο, στο αρχέγονο, στο μυστήριο, στο αιώνιο, στο άφθαρτο και άφατο. Θέματα της συμπαντικής υπόστασης και ζωής, θέματα που χρησιμοποιούν τη γλώσσα του συλλογικού ασυνείδητου της ανθρωπότητας, τη γλώσσα των αρχετύπων κατά τον Γιουνγκ.
Τα αρχέτυπα, παγκόσμιες αρχαϊκές εικόνες, τα συναντούμε στα όνειρα, στα οράματα, στην αρχαία μυθολογία, στα παραμύθια, στη μαγική εικονοπλαστική γλώσσα των παιδιών και στα μαγικά τελετουργικά δρώμενα αρχέγονων φυλετικών κοινοτήτων, ως σύμβολα που εκφράζουν την αφιλτράριστη ψυχική εμπειρία και έχουν τη δύναμη να διεισδύουν στη συνείδηση και να επηρεάζουν την αντιληπτή εμπειρία. Μπορούν να επικοινωνήσουν και να μιλήσουν σε ένα βαθύ επίπεδο της συνειδητότητας του ανθρώπου αγγίζοντας τη ψυχή του. Όπως και τα όνειρα, είναι ταυτόχρονα απόμακρα και οικεία. Περιέχουν μια σειρά από αλληγορίες και συμβολισμούς, που το υποσυνείδητο αντιλαμβάνεται προκειμένου να μας οδηγήσει στην αυτοκάθαρση και στη λύτρωση. Ο χρόνος που πραγματεύονται είναι ένα αιώνιο παρόν, σαν τον Ονειροχρόνο, όπως τον αποκαλούν οι Αβορίγινες της Αυστραλίας, για τους οποίους αποτελεί την αληθινή πραγματικότητα και σφυρηλατεί τον ζωντανό δρόμο ανάμεσα στις ψυχές των ανθρώπων. Για τον Γιουνγκ τα αρχέτυπα αντιπροσωπεύουν ένα αχανές απόθεμα προγονικής γνώσης για τις βαθιές σχέσεις μεταξύ θεού, ανθρώπου και σύμπαντος. Τα αρχέτυπα ήταν πάντα και είναι ζωντανές ψυχικές δυνάμεις που απαιτούν να εκληφθούν σοβαρά, διότι από πάντα ήταν φορείς προστασίας και σωτηρίας και η παράβασή τους έχει σαν συνέπεια τους «κινδύνους της ψυχής».
- Ζωή Νικητάκη
