7°
8 ζωγραφικά έργα και 6 έργα βίντεο της καλλιτέχνιδας από τη Σερβία θα βρίσκονται στην γκαλερί στην Ακρόπολη Με την ευκαιρία της έκθεσης, δημοσιεύεται κατάλογος που περιλαμβάνει πλούσια φωτογραφικό υλικό, καθώς και συνοδευτικό κείμενο της Ana Ereš.
Σύμφωνα με την τελευταία, στις πρόσφατες δημιουργίες της η Maja Djordjevic εξερευνά την έννοια της ευθραυστότητας, εκθέτοντας τις γυμνές φιγούρες της, επίμονους πρωταγωνιστές των ζωγραφικών της επινοήσεων, στη σκηνογραφία μιας φαντασιακής εικόνας που αναπτύσσεται σε σχέση με την ιδέα του θεάτρου της μνήμης. Ο Ιταλός φιλόσοφος Giulio Camillo σχεδίασε το έργο «Θέατρο της Μνήμης» τον 16ο αιώνα, ως ένα ιδεώδες αρχιτεκτόνημα που θα χωροθετούσε την ανθρώπινη γνώση όλου του κόσμου. Ο σχεδιασμός του αναπαράγει τη δομή του αρχαίου θεάτρου, αντιστρέφοντας όμως τη σχέση μεταξύ σκηνής και κοινού καθώς τοποθετεί τον θεατή επί σκηνής, εκτεθειμένο στη μνήμη της ανθρώπινης γνώσης που είναι τακτοποιημένη στο κατασκεύασμα του αμφιθεάτρου. Με εφαλτήριο αυτήν τη μετατόπιση στη σχέση έκθεσης μεταξύ υποκειμένου και αντικειμενοποιημένης μνήμης, η Maja Djordjevic τοποθετεί τις μορφές-alter ego της σε θεατρικές καταστάσεις όπου λειτουργούν τόσο ως ευάλωτα υποκείμενα όσο και ως αντικείμενα των ανακλήσεων στην προσωπική μνήμη της καλλιτέχνιδας.
Οι ζωγραφικές διαδικασίες της Maja Djordjevic συνδέονται με τις τεχνικές της δημιουργίας ψηφιακών εικόνων με ένα απλό λογισμικό σχεδίασης το οποίο ήταν εξαιρετικά δημοφιλές στα παιδιά κατά τη δεκαετία του 1990 και με το οποίο έπαιζε συχνά και η ίδια η καλλιτέχνιδα μεγαλώνοντας. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι οι πρώτες, διαπλαστικές εμπειρίες της στη ζωγραφική πηγάζουν από τα σκαριφήματα και τα σκίτσα που δημιουργούσε στο MS Paint ως μιας μορφής εικονογραφικό ημερολόγιο που κρατούσε ως μικρό κορίτσι, διατηρώντας ζωντανές τις ιδιωτικές αναμνήσεις της με τη μορφή αρχείων jpeg ή tiff. Η αμεσότητα της μεταφοράς πραγματικών καθημερινών βιωμάτων σε εφήμερες ψηφιακές εικόνες αποτέλεσε τη βάση μιας ιδιαίτερης αυτοβιογραφίας, η οποία επιτελείται μέσα από τους χαρακτήρες-σκαριφήματα των μικρών κοριτσιών και αγοριών που εμφανίζονται ως πρωταγωνιστές και αφηγητές στους πίνακες ζωγραφικής της. Ως εκ τούτου, το «Θέατρο της Μνήμης» που δημιουργεί μέσα στον εκθεσιακό χώρο δεν φαντάζει μόνο ως σκηνικό έκθεσης της ευθραυστότητας με όρους σύγχρονων σωματικών βιωμάτων, παραμορφωμένων και αποσυντεθειμένων μέσω τεχνολογικών διαμεσολαβήσεων, αλλά και ως ένα είδος δραματουργικής αντιπαράθεσης με προσωπικές μνήμες, φόβους και ελπίδες.
Καθώς η καλλιτέχνης επιμένει να ζωγραφίζει καμβάδες καμουφλαρισμένους με ράστερ γραφικών υπολογιστή και τοποθετημένους ως αντικείμενα στον εκθεσιακό χώρο, προκύπτει ένα παράδοξο μεταξύ της ψηφιακής και της υλικής εικόνας, το οποίο αμφισβητεί εκ νέου την έννοια της συγκεκριμενότητας του μέσου της ζωγραφικής. Φαντάζει ως αμφίσημος σχολιασμός της ζωγράφου σχετικά με το σύγχρονο κόσμο μας της ανεξέλεγκτης, ατελείωτης και συχνά χαοτικής κυκλοφορίας ψηφιακών εικόνων, όπου όλα έχουν ήδη ιδωθεί και υπάρχουν σε μια αιώνια κύλιση της οθόνης: αν η ζωγραφική δεν μπορεί να το νικήσει αυτό, τότε θα πρέπει να συμπαραταχθεί με αυτό. Σε έναν τέτοιο κόσμο-των-εικόνων, η ζωγραφική εκτίθεται στην πρόκληση να απορροφήσει και να οικειοποιηθεί το μηχανισμό αντίπαλων τρόπων παραγωγής εικόνας προκειμένου να διατηρήσει τη ζωτικότητά της. Η Maja Djordjevic βρίσκει στην ευθραυστότητα την αντίσταση της ζωγραφικής προς αποκατάσταση του επίκαιρου της πρακτικής της. Ή, όπως κραυγάζουν τα δύο σώματα δεμένα με ταινία στο κρεβάτι που επιπλέει στη θάλασσα στον πίνακά της: Fragile together, always and forever! Εύθραυστοι μαζί, πάντα και για πάντα!
Maja Djordjevic: Σύντομο βιογραφικό
H Maja Djordjevic (γενν.1990, Βελιγράδι, Σερβία) ζει και εργάζεται στο Βελιγράδι και στο Λονδίνο. Η Djordjevic ολοκλήρωσε τις πτυχιακές και μεταπτυχιακές της σπουδές στη Σχολή Καλών Τεχνών του Βελιγραδίου. Eπιλεγμένες ατομικές εκθέσεις της περιλαμβάνουν: ‘The Metamorphosis’, Taipei Dangdai, Δύο Χωριά, Ταϊπέι, ‘Renaissance Humanism’, Art021 Shanghai, Δύο Χωριά, Σαγκάη, ‘This Must Be The Place’, Carl Kostyál Gallery, Λονδίνο, ‘Deal Again’ Balkan Projects, Λος Άντζελες, ‘I am Always a Different Person’, Δύο Χωριά, Αθήνα. Eπιλεγμένες ομαδικές εκθέσεις περιλαμβάνουν: ‘Once Upon a Time in Mayfair’, Philips X σε συνεργασία με Dynamisk, Λονδίνο, ‘New Mediations’, MODEM Modern and Contemporary Arts Centre, Debrecen, 'After Hope', Δύο Χωριά, Αθήνα, ‘Drawing Together 201 Exquisite Corpses’, επιμέλεια Hans Ulrich Obrist, Μουσείο Bellpark Kriens, ‘The Artist is Online’, Koning Gallery, Βερολίνο, ‘XY group show’, Galerie Rundgænger, Φρανκφούρτη, ‘Mixed Pickles 9’, Ruttkowski Gallery, Μόναχο, ‘We used to gather’, Library Street Collective, Ντιτρόιτ, ‘Friends Non Show’, Δύο Χωριά, Αθήνα, ‘Post Digital Pop’, The Garage, Άμστερνταμ καθώς και τη συμμετοχή της στο 57ο October Art Salon στην Μπιενάλε Βελιγραδίου. Η δουλειά της έχει δημοσιευτεί στα Juxtapoz, Abstract, TimeOut London, Hypebeast και άλλες καλλιτεχνικές εκδόσεις. Έχει λάβει το βραβείο Ristai Beta Vukanović και το βραβείο της Σχολής Καλών Τεχνών στο Βελιγράδι.
