8°
Η a.antonopoulou.art παρουσιάζει την 14η ατομική έκθεση της Μανταλίνας Ψωμά με έργα από την καινούρια σειρά με τίτλο «Μετάβαση».
Ο Κυριάκος Τσιφλάκος, γνωστός συλλέκτης γράφει γι’ αυτήν: Τη ζωγραφική της Μανταλίνας Ψωμά είχα την τύχη να την γνωρίσω πολύ πριν γνωρίσω προσωπικά την ίδια. Ήταν το μακρινό 2007, όταν το βλέμμα μου σαγηνεύτηκε από δύο έργα της που συμμετείχαν στην έκθεση με τίτλο "Σε Ενεστώτα Χρόνο - Νέοι Έλληνες Καλλιτέχνες", η οποία είχε διοργανωθεί από το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, που τότε στεγαζόταν στο Μέγαρο Μουσικής. Από τότε, την έχω εντάξει στη λίστα των σύγχρονων Ελλήνων καλλιτεχνών, το έργο των οποίων παρακολουθώ συστηματικά και με έντονο ενδιαφέρον. […]
Μέσα από τη δουλειά της, η Μανταλίνα Ψωμά έχει καταφέρει να διαμορφώσει ένα ιδιαίτερο προσωπικό ανθρωποκεντρικό ζωγραφικό ύφος, το οποίο αιωρείται μεταξύ παραστατικότητας και εξπρεσιονισμού.
Η καλλιτέχνης στην τωρινή της έκθεση επιχειρεί μια διακριτική μετάβαση προς νέες θεματολογικές διατυπώσεις. Παράλληλα όμως, διατηρεί αμετάβλητες τις βασικές τεχνικές προσεγγίσεις της, όπως και τις αφηγηματικές προθέσεις της. Στα έργα αυτά, η μέση ηλικία των "ηρωίδων" της μοιάζει να έχει κάπως αυξηθεί σε σχέση με παλαιότερα, ενώ ως πεδίο δράσης των εν λόγω ηρωίδων φαίνεται τώρα να επικρατεί η πυκνή βλάστηση και το δάσος.
Άραγε, να πρόκειται για έναν υπαινιγμό περί "ενηλικίωσης" της ίδιας της ζωγράφου;
Άραγε, τα δάση να ενσαρκώνουν κάποιες αόρατες απειλές ή την προστασία από άγνωστους επικείμενους κινδύνους;
Και μήπως η όποια ανθρώπινη παρουσία μέσα στο δάσος υπονοεί κάποια απόδραση, μια αναζήτηση, ή την επιδιωκόμενη λύτρωση;
Μην περιμένετε απαντήσεις από την ζωγράφο. Η ζωγράφος πιστεύει πως έχει εκπληρώσει την αποστολή της, με το να κάνει τον θεατή να προβληματιστεί, να συναισθανθεί και να συγκινηθεί... Το μόνο βέβαιο είναι ότι η ζωγραφική της Μανταλίνας Ψωμά παραμένει το ίδιο σαγηνευτική, συγκινησιακά φορτισμένη και καθηλωτική, όπως την πρώτη φορά που στάθηκα μπροστά από τα έργα της.
