Γιάννης Θεοδωρόπουλος - «Hotel Splendid» στην Πινακοθήκη Δήμου Αθηναίων

Ο Δήμος Αθηναίων παρουσιάζει την έκθεση Hotel Splendid του Γιάννη Θεοδωρόπουλου στην Πινακοθήκη Δήμου ΑθηναίωΝ. Η αναδρομικού χαρακτήρα έκθεση, που διοργανώνει ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, συγκεντρώνει 50 φωτογραφίες του καλλιτέχνη από το 2002 μέχρι σήμερα.

Το Hotel Splendid, όπως και το λεύκωμα Topheth (2018), αναφέρεται στην απώλεια και στην απουσία, στη βασανιστική αναζήτηση της συγκροτημένης υποκειμενικότητας. Ο φακός του Θεοδωρόπουλου είναι μαγικός: μεταμορφώνει καθημερινά αντικείμενα που συχνά περνούν απαρατήρητα, παράγοντας εικόνες «βιωματικής γλυπτικής».

Το Hotel Splendid είναι ένα παράθυρο απ’ όπου ατενίζουμε τον εσωτερικό κόσμο ενός φωτογράφου που θα μπορούσε να είναι γλύπτης και θα ήθελε να είναι κωμικός. Στις φωτογραφίες του Θεοδωρόπουλου συνυπάρχει το μεταφυσικό με το κωμικό, το βάρος με την ελαφρότητα, το ποιητικό με το αυτοσαρκαστικό. Αυτή η εκρηκτική συνύπαρξη, που συμβαίνει υπό την επιρροή του Κρόνου, του πλανήτη της μελαγχολίας, κρύβει απρόσμενες εκπλήξεις, όχι πάντοτε ευχάριστες.  

Το σπίτι του Θεοδωρόπουλου στη Μαγκουφάνα -όπως ήταν γνωστή η περιοχή της Πεύκης- είναι ένα μουσείο προσωπικών αναμνήσεων και απατηλών συλλογικών ονείρων. Αυτό το σπίτι, απ’ όπου προέρχονται οι περισσότερες φωτογραφίες του, είναι μια κρύπτη, μια κρυψώνα, ένα εργαστήριο άβολων συναισθημάτων. Τα «μετατοπία» που προκύπτουν μέσα από την καταγραφή των αντικειμένων και των χώρων αυτού του σπιτιού αναδεικνύουν την πένθιμη γοητεία των κλινοσκεπασμάτων και των πτυχώσεων, τη γλυπτική διάσταση των πολυελαίων.

Για τον Θεοδωρόπουλο, η έκθεση Hotel Splendid είναι ένα ψυχογράφημα. «Είναι το σπίτι μου τα τελευταία 20 χρόνια» λέει ο καλλιτέχνης.

Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στο Hotel Splendid είναι κρυψώνες τόσο για τον ίδιο τον καλλιτέχνη όσο και για τους θεατές που είναι έτοιμοι να συλλάβουν την ιδιαιτερότητα αυτών των εικόνων.

Όπως σημειώνει ο Θεοδωρόπουλος, «Η φωτογραφία είναι μια αντανάκλαση του πραγματικού, ένα μοναδικό καθρέφτισμα μιας μοναδικής στιγμής φωτός που δεν θα επαναληφθεί ποτέ. Είναι πιο κοντά στην ποίηση, όπου μέσα από μικρά φευγαλέα θραύσματα ξαναντικρίζουμε και ξαναδιαβάζουμε τον κόσμο πάλι από την αρχή, και αυτό είναι ένα είδος εσωτερικής κάθαρσης ώστε να συνεχίσουμε να ζούμε. Μοιάζει με την εισπνοή που παίρνεις μετά από μια παρατεταμένη άπνοια ή με τον χιονισμένο Παρνασσό.»

Την επιμέλεια της έκθεσης υπογράφει ο Χριστόφορος Μαρίνος, ιστορικός τέχνης, επιμελητής εκθέσεων και δράσεων του ΟΠΑΝΔΑ.