Μαίρη Νταγιαντά «Άυπνα σπίτια» στην Gallery Genesis

Η Πόλη Που Δεν Κοιμάται
In the sky there is nobody asleep. Nobody, nobody.
Nobody is asleep.
The creatures of the moon sniff and prowl about their cabins.
The living iguanas will come and bite the men who do not dream,
and the man who rushes out with his spirit broken will meet on the street corner
the unbelievable alligator quiet beneath the tender protest of the stars.
Federico García Lorca, City That Does Not Sleep 

Στη νέα ατομική της έκθεση «Άυπνα Σπίτια», η Μαίρη Νταγιαντά περπατά αθόρυβα και αθέατα μέσα στη δεκτική νύχτα. Δομώντας τους τυφλούς όγκους των κοιμισμένων σπιτιών από την αρχή, μετακινώντας τις αστικές πυκνώσεις σαν πολύχρωμα παιδικά τουβλάκια, ανατρέποντας το έξω και αντικαθιστώντας το με την εσωτερική φόδρα του «μέσα». Eπινοώντας νέα εδάφη χτισμένα από χρώμα και αποτμήσεις χαρτιού, ανυψούμενα μέσα από τις ίδιες τους τις αντανακλάσεις.

Η ενότητα αυτή που γεννήθηκε μέσα στον εγκλεισμό ως οργανικός τρόπος διάσωσης, χαράσσει έναν ευκρινή διάλογο του μέσα με το έξω. Ορίζει τη σχέση του σπιτιού και ό,τι αυτό συμβολίζει με την επανενεργοποιούμενη γύρω του πόλη. Αδράττει τη νύχτα ως τόπο και χρόνο μη ορατής δραστηριότητας, αποκρυπτογραφώντας την και αναζητώντας το γεωγραφικό και το ψυχογραφικό της στίγμα κάτω από το διαθλούμενο υπαινικτικό φως.

Και στη συνέχεια επικαλείται το βλέμμα των φίλων, συλλέγοντας τη δική τους θέαση. Συγκεντρώνοντας σπαράγματα φωτογραφιών με υπαινιγμούς παρουσίας στα απέναντι τζάμια και γραπτά μυστικά μηνύματα. Υφαίνοντάς τα στη συνέχεια και αυτά στο ίδιο παλίμψηστο. Επινοώντας ένα διαφορετικό είδος αυτόματης γραφής που δομείται με αναρίθμητα εγκλωβιζόμενα στη ζωγραφική επιφάνεια και μετακινούμενα στη συνέχεια χαρτάκια, που οργώνεται με τα δάχτυλα, που ζυμώνεται με το ευκίνητο χρώμα. Θυμίζοντας άλλοτε την διεσταλμένη από βουβή ανθρωπότητα ατμόσφαιρα των νυχτερινών έργων του Hopper, και άλλοτε ένα συμβολιστικό αφαιρετικό αλφαβητάριο οπτικής ποίησης. 

Τρέποντας το έγκλειστο κατά μόνας σε μια ζωγραφική ομαδική περιπέτεια με ανεπίδοτα γράμματα, με άδεια καθίσματα και μορφές άυλες που λειτουργούν ως επίμονη ηχώ παρουσίας, ενθέτοντας μυστικά κάτοπτρα παρατήρησης του εγώ και του άλλου και εφευρίσκοντας νέες σημάνσεις πολλαπλών διαδρομών, η Μαίρη Νταγιαντά ανασυντάσσει το περίκλειστο του τόπου και του χρόνου με τολμηρή ψυχογραφική ενδελέχεια. 

Τα άυπνα σπίτια, μια αυτοβιογραφική ζωγραφική περιπέτεια των δυο τελευταίων ετών, υπήρξαν το προσωπικό αντίδοτο της ζωγράφου στη μοναξιά. Αιωρούμενα ανάμεσα σε δυο κόσμους, αναζητώντας τα λεπταίσθητα χρώματα της νύχτας και επινοώντας μια τονική και πρωτόλεια αφήγηση ανάμεσα στις σκιές και τα ξέφωτα, ορίζουν διασωστικές συντεταγμένες, δίνουν σχήμα και χρώμα στην καθαρή εσωτερική όραση.

Ίρις Κρητικού / Μάρτιος 2022

Καλλιτεχνική Διεύθυνση - Επιμέλεια έκθεσης: Γιώργος Τζάνερης 
Την έκθεση προλογίζει με το κείμενό της η Ίρις Κρητικού, Ιστορικός Τέχνης – Ανεξάρτητη επιμελήτρια