4°
Όνειρα, μνήμες, ταξίδια, εμπειρίες, προορισμοί, στόχοι, ελπίδες, ματαίωση και επανεκκίνηση. Ο Διονύσης Ματαράγκας ξεφεύγοντας από τα στενά όρια της πραγματικότητας, με άξονες τον ταξιδιώτη ως κεντρικό πρόσωπο των έργων του και στοιχεία - σύμβολα όπως η βαλίτσα, το αυτοκίνητο, το τρένο ή το πλοίο, μιλάει για τα θέλω μας, τις σκέψεις μας, τα όνειρα μας. Μιλάει επίσης μεταφορικά για τις υπερβάσεις μας και τις διαφυγές μας.
‘Εχοντας παντρέψει τη γλυπτική με τη ζωγραφική και το ξύλο με το μέταλλο αφήνει τον θεατή να επιλέξει το περιεχόμενο των αποσκευών και τον προορισμό του μέσου.
Αισθήματα, αναμνήσεις, όνειρα και ενδόμυχες επιθυμίες συνθέτουν από κοινού το πεπρωμένο της ύπαρξης, μέσα από τις ιδιαίτερες τρισδιάστατες αφηγήσεις του καλλιτέχνη.
Τα πρόσωπα και οι εικόνες του δεν γίνεται να μη μας φέρουν στο νου εικόνες σπουδαίων υπερρεαλιστών όπως ο Magritte. Το ταξίδι δεν τελειώνει. Η διαδρομή ενδέχεται να αλλάζει. Ο ταξιδευτής ήμαστε ο καθένας από εμάς. Ο ίδιος ο δημιουργός αναφέρει χαρακτηριστικά: “ Αν η αναζήτηση είχε σχήμα θα ήταν τρένο “.
Η ποιητική και το vintage στοιχείο χαρακτηρίζει έντονα αυτή του τη δουλειά. Το μαλακό υλικό του ξύλου που με κόπο έχει σκαλιστεί και έχει ανάγλυφα πάρει τα σχήματα του κάθε προσώπου και του κάθε αντικειμένου, συνάδει άριστα με τον ρομαντισμό αυτής της σειράς έργων του. Η οπτική και απτική αίσθηση τους τα καθιστά ακόμα πιο ιδιαίτερα και ενδιαφέροντα. Η ατμοσφαιρικότητα που αποπνέεται από τις αναγλυφοποιημένες χρωματικές επιφάνειες, σε συνδυασμό με τα μοτίβα από τα σκαριά, τα λιμάνια, τους σταθμούς, τα τρένα, τα αυτοκίνητα εποχής, τα πρόσωπα των ναυτικών, των οδηγών κούρσας, των αεροπόρων, καθώς και η λάμψη από τα χρώματα τους σε αντιδιαστολή με τα σκούρα μονοχρωματικά τους φόντα, δίνουν στη δουλειά αυτή, μια αίσθηση αλλοτινής εποχής πιο ρετρό και συνδέουν την πραγματικότητα με το όνειρο.
