Ο Giuseppe Penone στην Gagosian

Όταν δουλεύεις με οποιοδήποτε υλικό, το υλικό είναι αυτό που σε καθοδηγεί. Αποστολή του καλλιτέχνη είναι να εξωθήσει και να αναδείξει τη ζωτικότητά του. Σκοπός μου είναι να σας κάνω να κατανοήσετε τι εστί δημιουργία, ποια είναι η αλληλουχία σκέψεων και πράξεων. —Giuseppe Penone

Η Gagosian παρουσιάζει την έκθεση Impronte di corpi nell’aria / Bodies Imprinted in the Air, με έργα του Giuseppe Penone που δημιούργησε από τη δεκαετία του 1970 έως και το 2021.

Μέσα από μία καλλιτεχνική πορεία που εκτείνεται σε περισσότερες από πέντε δεκαετίες, ο Penone επεκτείνει συνεχώς τις παραμέτρους της τέχνης μέσω της ενδελεχούς εξέτασης της αλληλεπίδρασης μεταξύ του ανθρώπινου σώματος και της φύσης. Από την αρχή της καριέρας του στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ως εκφραστής του κινήματος της Arte Povera, έχει χρησιμοποιήσει και αντιπαραβάλλει υλικά τόσο αρχαία όσο και σύγχρονα, «ακατέργαστα» και τεχνητά - όπως μπρούτζο, δέρμα, ξύλο, πέτρα και αγκάθια ακακίας. Η έκθεση πήρε τον τίτλο της από μια σειρά νέων γλυπτικών έργων σε μπρούτζο και μάρμαρο που παραπέμπουν στην ανάπτυξη φυτών τα οποία φυτρώνουν μέσα από την πέτρα, σαν να προέρχονται από τη γη.

Τα πρώιμα έργα του Penone χαρακτηρίζονται από μια στοιχειώδη απλότητα. Διερευνώντας πρωτογενή υλικά στο άμεσο περιβάλλον του, δημιουργούσε συχνά εικαστικές παρεμβάσεις στα δάση γύρω από την ιδιαίτερη πατρίδα του στο Πιεμόντε. Η Arte Povera, η οποία διακρίνεται από τη χρήση «φτωχών» και αντισυμβατικών υλικών, όπως οι φυτικές ύλες, αμφισβήτησε τις πολιτισμικές παραδοχές αναπολώντας μια προβιομηχανική εποχή. Το κίνημα κατέκρινε τις απανθρωποποιητικές συνέπειες της εκβιομηχάνισης και αντιπαρατέθηκε με άλλα είδη τέχνης, τόσο παλαιότερα όσο και σύγχρονα, όπως ο Σουρεαλισμός, η Αμερικανική Ποπ Αρτ και ο Μινιμαλισμός.

Ο Penone ενσωματώνει συχνά το σώμα και τις χειρονομίες του στο έργο του: οι φωτογραφίες Libro / polvere trappola / mano (Book / Dust Trap / Hand) (1972) και Guanti (Gloves) (1972)—τα πιο πρώιμα έργα της έκθεσης—ενσωματώνουν εικόνες του χεριού του. Αυτή η πρακτική επαναλαμβάνεται και σε πιο πρόσφατα έργα του, όπως στο Rotazione (Rotation, 2020), το οποίο απεικονίζει ένα χέρι κατά την πράξη της δημιουργίας πολλαπλών αποτυπωμάτων. Σε μεταγενέστερα έργα, ο καλλιτέχνης παραπέμπει στη μορφή του σώματός του με λιγότερο άμεσο τρόπο. Σε επιτοίχιες μαρμάρινες πλάκες, όπως στο έργο Pelle di marmo – oro (Skin of Marble – Gold, 2006), αποκαλύπτει πλέγματα που θυμίζουν φλέβες, καθιστώντας ασαφή τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ ζωικού και ορυκτού, και δίνοντας έμφαση στις μετασχηματιστικές φυσικές διεργασίες της γέννησης και της ανάπτυξης, του θανάτου και της φθοράς.