Torture: Έκθεση του Andres Serrano στην Πέτρινη Αποθήκη ΟΛΠ

Στα πλαίσια της πλατφόρμας «Greece in USA» για την προώθηση του σύγχρονου Ελληνικού πολιτισμού στην Αμερική, που παρουσίασε το 2021 το έργο 150 Ελλήνων καλλιτεχνών, η Δρ. Σωζήτα Γκουντούνα επιμελείται και διοργανώνει σε συνεργασία με την διοίκηση του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά τη νέα πολιτιστική πλατφόρμα του Θεάτρου που εστιάζει στις συνεργασίες και τις πολιτιστικές διασυνδέσεις μεταξύ Αμερικής και Ελλάδας (USA in GREECE) προβάλλοντας τον καλλιτεχνικό πειραματισμό, στα εικαστικά, το περφόρμανς, και τις προεκτάσεις του για την ευρύτερη σύγχρονη πολιτιστική παραγωγή στο νέο χώρο του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά στις Αποθήκες ΟΛΠ στο Λιμάνι του Πειραιά και στο κεντρικό κτίριο του Δημοτικού Θεάτρου.

Το εικαστικό πρόγραμμα συνθέτει ένα διάλογο μεταξύ δύο διακεκριμένων εικαστικών που φαινομενικά είναι αρκετά διαφορετικοί αλλά που στην πραγματικότητα είναι “τόσο μακριά  αλλά τόσο κοντά.” Ο 70χρονος Αμερικανός Andres Serrano, με καταγωγή από την Ονδούρα και την Κούβα, που έχει εκφράσει την επιθυμία να φωτογραφίσει τους αστέγους της Ελλάδας και ο 64χρονος Βρετανός John Akomfrah, με καταγωγή από την Γκάνα, ιδρυτής το 1982 του Black Audio Film Collective (BAFC) - ένας από τους λίγους διεθνείς εικαστικούς που κατόρθωσαν να αποτυπώσουν με τόσο ποιητικό τρόπο την Ελληνική κρίση – είναι οι εκφραστές  αυτού του διαλόγου. 

Ο Andres Serrano αποκαλύπτει μια συχνά ενοχλητική πραγματικότητα μέσα από την κάμερά του. Η θρησκεία, ο θάνατος, το σεξ και η βία διαχέουν το έργο του Αμερικανού καλλιτέχνη. Από τη δεκαετία του '80, το έργο του Serrano έχει πυροδοτήσει έντονες συζητήσεις, εγείροντας ερωτήματα παγκοσμίως σε σχέση με τη λογοκρισία, το γούστο, τη δημόσια ευπρέπεια και τους αποδεκτούς τρόπους έκφρασης. Το όνομα του Serrano, μαζί με το Robert Mappletorpe, ήταν στο σταυροδρόμι των Πολιτιστικών Πολέμων του 1989 στη Νέα Υόρκη όταν η φωτογραφία του με τίτλο “Immersion (Piss Christ)” (1987), έγινε το θέμα μιας εθνικής συζήτησης για την ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης και τη δημόσια χρηματοδότηση αμφιλεγόμενης τέχνης. Όμως ο Serrano με την ποιητική του έργου του, υπερβαίνει τη δημόσια συζήτηση για τη λογοκρισία του έργου τέχνης  όπως αυτή εκφράστηκε στα ιστορικά έργα του, ενώ ο John Akomfrah εστίασε στην πρόσφατη οικονομική κρίση της Ελλάδας και στο εγκαταλελειμμένο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού για να συλλάβει και να αποτυπώσει την Ελληνική Ιστορία μέσα από μια ελαστική αίσθηση και προσέγγιση του ιστορικού χρόνου.

Η ατομική έκθεση “/Torture” του Andres Serrano του οργανισμού a/political https://a-political.org  (Galerie Nathalie Obadia Paris/Brussels) διαπραγματεύεται την ιστορία των βασανιστηρίων. Η πράξη της πρόκλησης έντονου σωματικού ή ψυχολογικού πόνου από έναν άνθρωπο σε έναν άλλο, είναι τόσο παλιά όσο και η ιστορία του ίδιου του κόσμου. Ενώ τα βασανιστήρια κηρύχθηκαν παράνομα από τη Σύμβαση της Γενεύης το 1949 και στη συνέχεια απαγορεύτηκαν από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών κατά των βασανιστηρίων, το γεγονός παραμένει ότι τουλάχιστον 81 παγκόσμιες κυβερνήσεις ασκούν επί του παρόντος μυστικά και παράνομα, αλλά μερικές φορές, φανερά βασανιστήρια. Με αυτό το έργο ο Αντρές Σεράνο απεικονίζει όλο το φάσμα των βασανιστηρίων, που είναι ενσωματωμένο στην κοινωνία μας: βασανιστήρια ως ψυχαγωγικά και τουριστικά αξιοθέατα, βασανιστήρια από την άποψη των στρατοπέδων συγκέντρωσης και ανακρίσεων, βασανιστήρια ως θανατική ποινή και σύγχρονα χάπενινγκ που αναπαριστούν την  ιστορία των βασανιστηρίων. Κάνοντας αυτό, ο Σεράνο δηλώνει ότι «ανέλαβε τους ρόλους τόσο του καλλιτέχνη όσο και του βασανιστή. Ως καλλιτέχνης, δείχνει στο κοινό αυτό που βλέπει. Ως βασανιστής, πρέπει να σκέφτεται σαν βασανιστής και να αναλαμβάνει τον έλεγχο. Είναι εύκολο να βασανίζεις τους ανθρώπους όταν έχεις εξουσία πάνω τους.»