- CITY GUIDE
- PODCAST
-
20°
Καθώς ως άνθρωποι γινόμαστε όλο και πιο ευαίσθητοι σε εξωτερικούς παράγοντες που μας απορρυθμίζουν, προσπαθούμε να εντοπίσουμε ποιοι είναι αυτοί οι παράγοντες παντού γύρω μας: στον αέρα που μας περιβάλλει, σ’ αυτά που αγγίζουμε (ή μας αγγίζουν), σ’ αυτά που βάζουμε μέσα μας. Στις περιπτώσεις αυτές ο όρος “δυσανεξία” παραπέμπει σε μια αναπόφευκτη φυσική, σχεδόν αντανακλαστική, αντίδραση του οργανισμού που μπορεί να αποφευχθεί είτε με την αποφυγή του παράγοντα που την προκαλεί είτε, ιδανικά, με τον εξοβελισμό του. Μιλώντας για μια κοινωνία: Ποια είναι τα όρια πέρα από τα οποία η έκθεση στην ετερότητα καταλήγει σε δυσανεκτικές αντιδράσεις; Αυξομειώνονται εύκολα; Ειδικότερα: πόσο εύκολο είναι να αυξηθούν όταν ο εκάστοτε κοινωνικός οργανισμός αισθανθεί ότι έχει υπερεκτεθεί; Πώς δημιουργούνται αμυντικοί μηχανισμοί, ώστε μια κοινωνία να μην αντιμετωπίζει τη διαφορετικότητα ως δυνάμει παθογόνο παράγοντα; Τα παραπάνω ερωτήματα, που αφορούν ανθρώπινες ομάδες, τίθενται σκοπίμως σε γλώσσα που παραπέμπει στην υγειονομική ιδιόλεκτο της περιόδου που ζούμε, η οποία αναπόφευκτα (;) μάλλον θα γίνει η κοινή γλώσσα για τα επόμενα χρόνια με συνέπειες τις οποίες επιχειρήσαμε με τον τρόπο αυτό να υπαινιχθούμε.
Για την έκθεση Tolerances αναζητήσαμε μέσω ανοιχτής πρόκλησης για υποβολή εργασιών, έργα που μας εξοικειώνουν με ποικίλες μορφές της έννοιας της ετερότητας, έργα, τα οποία σχετίζονται με την αποδοχή της διαφορετικότητας ή ακόμη και την αποδοχή διαφορετικών πτυχών του εαυτού. Μας ενδιέφεραν επίσης ιδιαίτερα συμμετοχικά – συνεργατικά εγχειρήματα ή εγχειρήματα που εστιάζουν στον διαθρησκειακό διάλογο, υποστηρίζουν την ιδέα της αμοιβαίας εμπιστοσύνης ή δείχνουν τρόπους κοινωνικής ένταξης ατόμων που έχουν βιώσει ή βιώνουν κάποιου είδους κοινωνικό αποκλεισμό. Σημαντικά ήταν επίσης για εμάς έργα που εγείρουν ερωτήματα σχετικά με τη χρήση και τις νοηματοδοτήσεις του αστικού χώρου μέσα από ένα πολυπολιτισμικό πρίσμα. Στην παρούσα συγκυρία δεν θα μπορούσαν φυσικά να απουσιάζουν δουλειές που θίγουν τα τραύματα της προσφυγικής κρίσης και της μετανάστευσης. Συνοπτικά θα παρατηρούσαμε ότι τα έργα που βασίζονται στο φωτογραφικό μέσο έχουν περισσότερο μια τεκμηριωτική στόχευση ενώ στα βίντεο (ή βίντεο επιτελέσεις) το νόημα περνά συχνά μέσα από μια πιο εσωστρεφή οπτική. Ανεξαρτήτως πάντως της πρακτικής που κάθε φορά υιοθετείται τα έργα που φιλοξενούνται στην έκθεση ενισχύουν την ιδέα μιας βιώσιμης κοινωνίας με πολυπολιτισμική ταυτότητα.
-Κώστας Ιωαννίδης
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Nora Adwan, Knut Bry, Σάκης Δαζάνης, Χριστόφορος Δουλγέρης, Αντώνης Εληάς, Έλενα Εφέογλου, Kuesti Fraun, Σπύρος Ζερβουδάκης, Γιάννης Ζινδριλής, Μαρία Ζυγομαλά, Τάσος Ζωίδης, Γιώργος Κάνης, M’hammed Kilito, Audin Matlabi, Camille Mienievska, Σωκράτης Μπαλταγιάννης, Περικλής Μπούτος, Παναγιώτης Λάμπρου, Claudia Lucacel, Μαρίτα Παππά, Λευτέρης Παρασκευαϊδης, Μαρία Πασχαλίδου, Χρήστος Σωτηρόπουλος, Hiro Tanaka, Sofia Tolis, Σώτη Τυρολόγου, Avior Yinon, Στέφανος Χρόνης.
Επιμέλεια: Κώστας Ιωαννίδης, Ελένη Μουζακίτη
Η έκθεση Tolerance(s) παρουσιάζεται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του έργου “Art and Culture vs Xenophobia // Τέχνη και πολιτισμός ενάντια στην ξενοφοβία“, στην Αθήνα 2 - 7 Σεπτεμβρίου και στη συνέχεια στη Νορβηγία.
Το “Art and Culture vs Xenophobia // Tέχνη και πολιτισμός ενάντια στην ξενοφοβία” αντιμετωπίζει, με εργαλεία τις τέχνες και τον πολιτισμό, τα φαινόμενα της ξενοφοβίας και της ρητορικής μίσους, τα οποία αναπτύσσονται σε περιβάλλον έλλειψης συμπερίληψης και ανοχής για τον Άλλο. Το έργο υλοποιείται στο πλαίσιο του προγράμματος Active citizens fund, με φορέα υλοποίησης την Artifactory και εταίρους το Ås Art & Music School του Δήμου του Ås στη Νορβηγία και το “Baumstrasse – Ο Δρόμος με τα Δέντρα“.
