Το «Εικονο-Μουσείο» του Βαγγέλη Γκιόκα στον Αστρολάβο-Δεξαμενή

Στη νέα του αυτή έκθεση ο καλλιτέχνης παρουσιάζει σειρά ζωγραφικών έργων σε καμβά και σε παλιούς χάρτες. Αφορμή η Μυθολογία - Μυθοπλασία, το Παραμύθι, η Ιστορία της Τέχνης, συνδυασμένα με προσωπικές καθημερινές ιστορίες, που δημιουργούν κόσμους και εικόνες τόσο οικείους αλλά και τόσο ονειρικούς ταυτόχρονα.

Τα μαθήματα Ιστορίας της Τέχνης προηγούμενων χρόνων συνεχίζονται καθώς στη νέα αυτή έκθεση του καλλιτέχνη, με ζωγραφικά μέσα αυτή τη φορά, γίνεται αναφορά σε έργα σταθμούς της Ιστορίας της Τέχνης. Με χιούμορ ο Γκιόκας σχολιάζει αποδομώντας και ξαναχτίζοντας την φιλολογία κάθε έργου. Σε κάποια έργα ανοίγει μία συνομιλία-διάλογος εικονολατρικά ή ένα κονταροκτύπημα ανάμεσα στους προσκεκλημένους δημιουργούς.

Αυτοσαρκαστικά έργα στα οποία η εικόνα του σαρκάζει και σατιρίζει εύλογα χρησιμοποιώντας στερεότυπα.

Ο Van Gogh που αναλαμβάνει να εκπαιδεύσει τα λαγουδάκια του j.Beuyς σε ταχύρρυθμα σεμινάρια τέχνης, η Κόμισσα του Urbino του Τισιανού, η ξαπλωμένη Αφροδίτη του Μποτιτσέλι, η συνομιλία της παιδούλας του Ντεγκά με τον δάσκαλο Παπαδιαμάντη, οι Las meninas, αλλά και σούπερ ήρωες αλλοτινών εποχών όπως ο Δον Κιχώτης, ο Καραγκιόζης, η Κοκκινοσκουφίτσα με τον κακό λύκο, ο ‘Αγιος Σεβαστιανός που γίνεται φάντασμα του Μίκυ Μάους και τόσα άλλα, οδηγούν το θεατή σε ένα παιχνίδι ανακάλυψης σύγχρονο και συνάμα κλασσικό.

Σχήματα, γράμματα και σύμβολα ξεπροβάλλουν μέσα από τις γραμμές. Κοινός παρονομαστής όλων των έργων η γραφή του καλλιτέχνη με τις επαναλαμβανόμενες μικρές γραμμούλες που δημιουργούν ένα δίκτυο - ιστό και καταλαμβάνουν κάθε σπιθαμή του έργου. Ένα τσίκι-τσίκι που καθώς εξαπλώνεται καταργεί την προοπτική, την κατακερματίζει παίζει παιχνίδι ισορροπίας ανάμεσα στη δισδιάστατη ζωγραφική και στον χώρο και προσδίδει ταυτόχρονα έναν ιδιαίτερο ρυθμό σε κάθε σύνθεση.

Οι επαναλαμβανόμενες γραμμούλες, το τσίκι-τσίκι του Γκιόκα, μας φέρνουν ασυναίσθητα στο νου έργα γνωστών δημιουργών από τον Βαν Γκογκ έως τον Ακριθάκη, που δημιούργησαν επάνω στη ζωγραφική επιφάνεια, μορφές, εικόνες, σύμβολα, παραστάσεις ολόκληρες με αυτό το χαρακτηριστικό. Εδώ σε μια πιο σύγχρονη εκδοχή, οι εικόνες του καλλιτέχνη ελαφρά κρυμμένες, ξεκαθαρίζουν και αναδεικνύονται στον αμφιβληστροειδή του θεατή με καλή παρατήρηση.

Τα σχήματα, οι μορφές και τα σύμβολα που ξεπροβάλλουν από παλιούς ή ψηφιακούς χάρτες, διαγράμματα και χειρόγραφα είναι μια απόπειρα να αφηγηθεί ιστορίες. Συχνά τα σύμβολα που εμφανίζονται τυχαία, επαναλαμβάνονται, παράθυρα, σκάλες, τρίγωνα, γραμμές πορείας, κύματα.

Το χρώμα, η φόρμα, η γραφή και οι διαφορετικές τεχνικές συνθέτουν στο τέλος ένα φαντασιακό τοπίο και ένα διάλογο που λειτουργεί ως οδηγός για τη δημιουργική διαδικασία, τη μνήμη και την εμπειρία. Τα έργα δανείζονται στοιχεία από διάφορα κινήματα αποφεύγοντας όμως μια συγκεκριμένη κατηγοριοποίηση. Σαφείς είναι οι επιρροές από τα κινήματα του μοντερνισμού καθώς στις εικόνες του εμπεριέχεται η υπερρεαλιστική μυθοπλασία με το εξπρεσιονιστικό ιδίωμα στη γραφή και με ένθετα αποσπασματικά κάποια στοιχεία και μοτίβα ναΐφ δισδιάστατα. Η αισθητική του σύγχρονου design και της Ποπ κουλτούρας κάνουν τα έργα να συνομιλούν με το θεατή του σήμερα. Κάπως έτσι δημιουργείται ένα σύγχρονο ‘Εικονο - Μουσείο’ από έργα διαφορετικών εποχών συνδυασμένα με φαντασία που παντρεύονται σε σύγχρονα παραμύθια στις δύο διαστάσεις της ζωγραφικής επιφάνειας.