The Pursuit of Happiness: Ο Εμμανουήλ Μπιτσάκης στην γκαλερί CAN

Ο Εμμανουήλ Μπιτσάκης μετράει στο βιογραφικό του οκτώ και πλέον ατομικές εκθέσεις μεταξύ των οποίων και την έκθεση Faces Of The Uigur Through Song & Dance την οποία πραγματοποίησε στη National Portrait Gallery του Λονδίνου το 2009 ως νικητής του περίφημου βραβείου BP Travel Award.

Γνωστός στην Ελλάδα για τα έργα του τα οποία παντρεύουν τις αφηγηματικές σκηνές με την προσωπογραφία επάνω σε καμβάδες-μινιατούρα, ο Μπιτσάκης χρησιμοποιεί τεχνικές μικρογραφίας διαφόρων ειδών και προελεύσεων εμπνευσμένες από τα μεσαιωνικά χειρόγραφα, τις αγιογραφίες της Κρητικής Σχολής, τα πορτρέτα-φυλαχτά της πρώιμης Αναγέννησης, τις εικονογραφήσεις εκδόσεων από την Περσία, την Κίνα και την Ινδία, κ.ο.κ.

Τα θέματά του μοιάζουν με πολύτιμα κολάζ σύνθετων αναφορών τα οποία δομούνται πάνω σε ένα απόλυτα τεκμηριωμένο (για τον ίδιο) σύστημα λογικής και τα οποία επιχειρούν να βάλουν σε τάξη τον παραλογισμό της καθημερινότητας. Στη μάχη του κατά του παραλόγου το εικονογραφικό του σύστημα στήνεται σαν ένα κατακερματισμένο σκηνικό το οποίο εγκαθιστά στο ίδιο “καρέ” ακόμη και απρόσμενα ή  εννοιολογικά ασύμβατα μεταξύ τους πρόσωπα και πράγματα.

Οι πρωταγωνιστές του Μπιτσάκη (πολιτικοί, μουσουργοί, βασιλείς, εφευρέτες, προσωπικότητες που λιμνάζουν στο συλλογικό ασυνείδητο, αγύρτες τις ιστορίας, φυτά, ζώα, ο ίδιος ο καλλιτέχνης, κ.ο.κ.)  εμφανίζονται ταυτόχρονα μνημειοποιημένοι και αποδομημένοι, συμπαθείς και απαξιωμένοι να υπερασπίζονται ή να υποθάλπουν την υπόστασή τους πλάι σε υβριδικά αρχιτεκτονήματα και απροσδιόριστα πολεοδομικά περιβάλλοντα, άλλοτε αρχαία και άλλοτε φουτουριστικά ή υπερσύγχρονα σε ένα χαρακτηριστικό mise-en-scène που μέσα από μία ιδιοσυγκρασιακή ερμηνεία της τέχνης και της ιστορίας συνθέτουν ένα χιουμοριστικό ή και καυστικό, φαινομενικά τυχαίο αλλά εν τέλει στρατηγικά μελετημένο ανακάτεμα που αντανακλά τον παραλογισμό αυτού του κόσμου.