«Η Απώλεια και το Υπόλοιπο» στην γκαλερί Ζουμπουλάκη

H γκαλερί Ζουμπουλάκη εγκαινιάζει τη νέα σεζόν με την ομαδική έκθεση έξι εικαστικών που ζουν και εργάζονται στην Αθήνα. Η έκθεση «Η Απώλεια και Το Υπόλοιπο» προσκαλεί τους θεατές να επανεξετάσουν τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουμε, σε βάθος, έννοιες όπως το τραύμα και η επούλωσή του. Ποικίλες καλλιτεχνικές πρακτικές υπενθυμίζουν την πιθανή αδυναμία αντίληψης για την σύνδεσή μας με ό,τι μας περικλείει. Οι καλλιτέχνες αναδεικνύουν έναν κόσμο δίχως χρονικούς και γεωγραφικούς περιορισμούς, αναζητώντας την επούλωση μέσα από τα περιπλεκόμενα ίχνη διαφορετικών εποχών.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Romain Cadilhon, Bryony Dunne, Δημήτρης Εφέογλου, Charlotte Nieuwenhuys, Θεόδουλος Πολυβίου, Eric Stephany.
Επιμέλεια: Γεωργία Λιάπη

Επιμελητικό κείμενο
Η ουσιαστική σύνδεσή μας με όλα όσα υπάρχουν και συμβαίνουν γύρω μας είναι κάτι που συ-χνά παραβλέπουμε στην σύγχρονη πραγματικότητα, είτε διότι το θεωρούμε υπερβολικά προ-φανές, είτε εξαιρετικά δυσδιάκριτο. Η έκθεση «Η Απώλεια και Το Υπόλοιπο» φέρνει στο επίκε-ντρο την βαθύτερη σύνδεσή μας με όλα όσα υπάρχουν (γύρω μας). Με βάση την παραδοχή ότι όλοι είμαστε μέρος ενός αναπόσπαστου συνόλου, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η σύγχυση που βιώνουμε σε παγκόσμιο επίπεδο, πιθανόν να οφείλεται στην αδυναμία αυτής της σύνδε-σης.

Σύμφωνα με τον Βρετανό μαθηματικό και φιλόσοφο Alfred North Whitehead η «συνδεσιμότητα των πραγμάτων είναι η ουσία όλων των πραγμάτων, όλων των τύπων» (Modes of Thought, 1938). Στην προσπάθειά του να εξηγήσει έννοιες όπως η σκέψη, το συνειδητό και η αιτιότητα, ο A. N. Whitehead υποστηρίζει ότι η κατανόηση εμπερικλείει την έννοια της σύνθεσης. Εφόσον κάτι αποτελεί προϊόν σύνθεσης, η κατανόησή του μπορεί να είναι αλληλένδετη με τους παρά-γοντες που το συνθέτουν. Η έννοια της απώλειας -συχνά πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέ-χνες- εγείρει ζητήματα ιδιοκτησίας, βεβαιότητας και επανατοποθέτησης. Σε περίοδο απώλειας αποπροσανατολιζόμαστε, η αντίληψή μας για τον κόσμο παύει να μοιάζει οικεία καθώς αναγκα-ζόμαστε να επανεξετάσουμε το περιβάλλον μας. Εάν επικαλεστούμε την ‘συνδεσιμότητα των πραγμάτων’ και στραφούμε προς τα εναπομείναντα (το υπόλοιπο), τότε μπορούμε να επανα-χαρτογραφίσουμε το περιβάλλον μας και να αναδιαμορφώσουμε τις συνθήκες ώστε να υπάρξει χώρος για επούλωση.

Σε μια περίοδο όπου καλούμαστε να συμφιλιωθούμε με την πανταχού παρούσα ιδέα της απώ-λειας γύρω μας, οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες ακολουθούν τα περιπλεκόμενα ίχνη διαφορετι-κών εποχών ώστε να υφάνουν την ιστορία ενός κόσμου δίχως χρονικά ή γεωγραφικά σύνορα. Εξερευνώντας την σύνδεση του παρελθόντος με την σύγχρονη εποχή, εγκαινιάζουν μια νέα αντίληψη σχετικά με την έννοια της ύλης και των επιδράσεών της επάνω μας.

Η έκθεση  «Η Απώλεια και Το Υπόλοιπο», δανειζόμενη τον τίτλο της από το ποίημα «Αγάπη» (Agape, 2017) του καλλιτέχνη Eric Stephany,  ανατρέχει στις έννοιες του ανήκειν, της απώ-λειας και της αναγέννησης. Κάμπτοντας τα φαινομενικά απροσπέλαστα σύνορα μεταξύ καθιε-ρωμένων συσχετισμών, όπως το ασυνήθιστο και το κοινό, το ψηφιακό και το φυσικό, το κατα-σκευασμένο και το προϋπάρχον, το εφήμερο και το μόνιμο, το παλιό και το νέο, η γκαλερί μετα-τρέπεται σε έναν τόπο ανάμεσα σε αυτό που είναι ήδη γνωστό και σε αυτό που περιμένει να ανακαλυφθεί.

Η ιδιαιτερότητα των πρώτων υλών των έργων αποτελεί κεντρικό θέμα στην έκθεση. Vintage ταξιδιωτικοί οδηγοί, οικιακοί εξοπλισμοί, συσκευές εντοπισμού άγριας ζωής και περιπατητικά ίχνη ζωής στην πόλη, είναι μερικά από τα εργαλεία μέσα από τα οποία γεννιούνται έργα ποικί-λων μέσων και μορφών. Οι καλλιτέχνες προσκαλούν τους θεατές να επανεξετάσουν το τρόπο με τον οποίο  προσεγγίζουμε σε βάθος έννοιες όπως το τραύμα και η επούλωσή του, μέσω της στοχαστικής καλλιτεχνικής τους πρακτικής τονίζοντας την επαναληψιμότητα στην δημιουργικής τους διαδικασία.

Όλα τα έργα συνδέονται στενά με τις έννοιες της μνήμης, της επιθυμίας και την αίσθηση του τόπου, επαναφέροντας την θύμηση μιας απώλειας, και την ελπίδα για ανακούφιση.

​All day event Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2020, 11:00 - 21:00