Η ελευθερία του καλλιτέχνη: Πρωτότυπη έκθεση εικαστικών projects & δράσεων

O Εικαστικός Επιμελητής Πάρης Καπράλος παρουσιάζει την έκθεση «Η ελευθερία του καλλιτέχνη» στην Arte Visione. Στα εγκαίνια (21 Φεβρουαρίου στις 20.00) θα λάβει χώρα πλειάδα δράσεων και happenings, καθώς η έκθεση “Η ελευθερία του καλλιτέχνη” είναι ουσιαστικά μία έκθεση projects, δράσεων και εικαστικών έργων καλλιτεχνών που, στο πλαίσιο της, αφέθηκαν εντελώς ελεύθεροι και ενθαρρύνθηκαν από τον εμπνευστή της έκθεσης Πάρη Καπράλο να εκφραστούν με όποιον τρόπο επιθυμούν και με όποιο μέσο θέλουν, ακόμη και αν αυτό είναι διαφορετικό από το κύριο είδος της δουλειάς τους για την οποία τους γνωρίζει το φιλότεχνο κοινό.

«Ομονοείται ότι ο εικαστικός καλλιτέχνης πρέπει να είναι ελεύθερος να δημιουργεί κατά την διανόηση, την κλίση, την κρίση και την διάθεση του. να μη δεσμεύεται από μέσα, σχολές, "ετικέτες" και κατηγοριοποιήσεις κάθε είδους, "πρέπει" και "δεν πρέπει", αλλά μόνο από την ικανότητα του να αποτυπώνει το είναι του σε κάθε μορφή που θεωρεί κατάλληλη για να την επικοινωνήσει με το κοινό που επιλέγει'”. Αν ζητούσαμε από ανθρώπους του χώρου της τέχνης να προσυπογράψουν την παραπάνω θέση, σχετικά εύκολα και κάπως απερίσκεπτα, θα μας παραχωρούσαν την καταφατική αποδοχή τους. Εντούτοις, δεν υπάρχει μεγαλύτερη πλάνη από την δημόσια διακήρυξη της ελευθερίας του εικαστικού καλλιτέχνη! Οι ίδιοι οι άνθρωποι που την ευαγγελιζόμαστε συχνά ετικετοποιούμε τους καλλιτέχνες με βάση το είδος της τέχνης, την υποδοχή/αποδοχή που έχουν από το κοινό, το εύληπτο της αποτύπωσης τους, την δημοφιλία τους, το μέσο αποτύπωσης, την χειρονομία, την εικαζόμενη πρωτοτυπία, και, τα τελευταία χρόνια, με την κακόβουλη σύγκριση τους με ο,τιδήποτε θα δούμε στα social media δημοσιευμένο, ξεχνώντας ότι, συνήθως, η θέαση ενός έργου τέχνης από μία μικρή οθόνη έναντι του πραγματικού, και μάλιστα εκτός του εννοιολογικού πλαισίου που του επιφύλαξε ο καλλιτέχνης, είναι μία αυθαίρετη και πολύ περιορισμένη ως εμπειρία τέχνης πρακτική. Ο Herbert Read έγραφε παλιότερα: "Κάθε είδος τέχνης αποτελεί αυθεντική έκφραση ενός είδους πνευματικής προσωπικότητας …  Ένας πραγματικός εκλεκτικισμός μπορεί και θα έπρεπε να απολαμβάνει όλες τις εκδηλώσεις της δημιουργικότητας του ανθρώπου. Αν μπορούσαμε να φανταστούμε μια κοινωνία όπου το κάθε άτομο θα ήταν σε αναζήτηση της πορείας του αυτόνομα, παράγοντας με χαρά ότι θα επιθυμούσε να παράγει χωρίς παρεμβάσεις από τους γείτονες του, τότε, σε μια τέτοια κοινότητα, ο καλλιτέχνης κάθε είδους, θα εξέφραζε τον εαυτό του με εκείνο τον τρόπο που θα πίστευε πως είναι ο καταλληλότερος για τον ίδιο [...] Το μέλλον της τέχνης εξαρτάται από την προσωπική ευτυχία. Η ευτυχία, στο πεδίο της τέχνης, σημαίνει εργασία: την ικανότητα να δημιουργείς κάτι κοντινό στην επιθυμία σου. Η τέχνη δεν καθορίζεται από τον σκοπό για τον οποίο φτιάχνουμε κάτι, αλλά από τις εγγενείς ιδιότητες του, τις ιδιότητες με τις οποίες το έχει προικίσει ο καλλιτέχνης. Και η ευχαρίστηση από την τέχνη προέρχεται από την πράξη της δημιουργίας τους και, με έναν δευτερεύοντα και διεγερτικό τρόπο, από την πνευματική πράξη τις επαναδημιουργίας τους μέσω της περισυλλογής. Καθένας είναι εν δυνάμει καλλιτέχνης, και αυτή η δυνατότητα είναι μεγάλης κοινωνικής σημασίας" (The Politics of the Unpolitical, Routledge Revivals: Herbert Read and Selected Works, ISBN-13: 978-1138891111). Σε αυτό το πνεύμα η έκθεση φιλοδοξεί να αναδείξει τους γνήσιους καλλιτέχνες της ελληνικής πραγματικότητας σήμερα, αφήνοντας τους πραγματικά ελέυθερους να δείξουν ό,τι εκείνοι επιθυμούν με όποιον τρόπο εκείνοι επιλέγουν», σημειώνεται μεταξύ άλλων στο κείμενο της Επιμέλειας.

Στην έκθεση συμβάλλουν έργα ζωγραφικής, γλυπτικής, χαρακτικής  οι εικαστικοί καλλιτέχνες Κική Γρίβα, Σπύρος Μεγαλογένης, Ειρήνη Λιούμη, Κώστας Κουνάλης, Σίσσυ Εισαγγελέα, Μανώλης Πέντες, Θωμαις Φεκα, Κατερίνα Κονδύλη, Γιούλα Τσιάντη-Παπαδοπούλου, Ηλέκτρα Μάιπα, Χαρά Μπογιατζή, Αγγελική Αντωνέα, Όλγα Κοτσιρέα, Άντα Αναστασοπούλου, Μαρία Μηλιώτη, Γεωργία Μπλιάτσου, Αρλίνα Κοτσιφάκη-Παλαμήδη