Ο Χάρης Καμπουρίδης εντοπίζει το κεντρικό θέμα των έργων της Βίκυς Σταματοπούλου μορφολοφικά σαν παράθυρα με ορθογώνιες υποδιαιρέσεις της επιφάνειας ή συνθέσεις από εικονογραφημένα κεραμικά πλακάκια κάποιου παλιότερου πολιτισμού. Όπως σημειώνει, τα έργα μοιάζουν με αντανακλάσεις από εικόνες, κάθε επιφάνεια και μια άλλη, που έρχονται από διάφορες φυσικές εικονογραφικές πηγές (τοπία, δέντρα, φύκια, ψαράκια, παιχνίδια, κ.ά.) είτε από παλιότερα έργα της ιδίας, είτε από την ιστορία της τέχνης, σπανιότερα, σαν αρχεία τακτοποίησης αγαπημένων εικαστικών αναμνήσεων που ξαναζωντανεύουν.
Πιο συγκεκριμένα ο Καμπουρίδης ξεχωρίζει στη δουλειά της Σταματοπούλου «πρώτα το χρώμα, ύστερα το σχέδιο και τον κόσμο των αισθητών μορφών ή των συμβόλων του». Συνεζίζει υποστηρίζοντας πως στα έργα της «ό,τι το μάτι μας αναγνωρίζει, το θέμα δηλαδή που μοιάζει να περιγράφεται, δεν είναι η αρχική πρόθεση αλλά το αποτέλεσμα, συχνά προκύπτει αυτοσχεδιαστικά, παιχνιδιάρικα, ευρίσκεται καθ' οδόν μέσα από τις κινήσεις του χεριού και τις προκύπτουσες ομοιότητες με τα σταθερά θέματα-μνήμες της ζωγράφου - π.χ. τα τοπία, οι βυθοί θάλασσας, τα δέντρα, τα παλιά παιχνίδια, κ.ά. που προαναφέρθηκαν - η και νέα όπως κορμοί ελιάς, φυλλωσιές φυτών ή συστάδες από φύκια που αναδεύουν στο βυθό, ίσως και σαν κεφάλια Μέδουσας, μικρά ψάρια, έντομα, εντέλει όλα ξαναμοντάρονται βρίσκοντας μια δεύτερη νέα ζωή ως μέλη οργανικά μιας νέας ζωγραφιάς.»
INFO: 6-24/2. Δευτ.,Τετ.,Σάβ.: 10.00-15.30, Τρ.-Πέμ.-Παρ.:10.00-15.30 & 17.30-21.00