«Βλέποντας το έξω αναγνωρίζουμε το μέσα. Στο έξω αναγνωρίζουμε αυτό που είμαστε και μέσα μας. Στον κρυφό μας κήπο κρύβουμε όλους μας τους θησαυρούς. Αυτούς που ανακαλύπτουμε σιγά- σιγά. Σε αυτούς που κατασταλάζουμε και εκεί που είμαστε ολόκληροι. Κάτι που λάμπει σε ένα χώρο με επιλέγει καθοδηγώντας το φακό μου, με οδηγό το φως, τη μνήμη, την αίσθηση. Σα να νοσταλγείς κάτι πριν το ζήσεις ή αλλιώς ζώντας το να το αναπολείς ήδη. Με μάτια μισόκλειστα».
Η Ένη Κούκουλα συνεχίζει στη «γραμμή» της τελευταίας ατομικής έκθεσης με τον τίτλο « Η φωνή των πραγμάτων» από το 2015 όπου τα πράγματα και τα αντικείμενα είχαν μια αυθυπαρξία. Στην τωρινή της δουλειά —μέρος της οποίας εκτίθεται εδώ— υπάρχουν τρεις ενότητες – τοπία, εσωτερικοί χώροι και άνθρωποι, μικρά αντικείμενα και λουλούδια. Λίγο πολύ μια συλλογή από εικόνες προσωπικά βιωμένες που κάθε στιγμή είναι παρούσες εκεί έξω.
Η δουλειά αυτή μας ξεναγεί σε έναν κήπο ιδιωτικότητας, σε τόπους πραγματικούς και φανταστικούς, δίνει ένα αφήγημα καμωμένο από μικρά αντικείμενα και λεπτομέρειες, βλέμματα ή κινήσεις, πολλαπλές χρωματικές παλέτες. Εικόνες μιας παράξενης ευδαιμονίας του ελάχιστου, αντίδοτο στο σύγχρονο ,στο σκληρό ή στο άσχημο. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι φλερτάρει με το ρομαντισμό αν δεν ήταν φανερό ότι στις εικόνες της ελλοχεύει ως υπόνοια ή αμυδρά ως απειλή το άγνωστο.
Υπάρχει διάχυτος ένας δισταγμός πλάι στην κατάφαση, πολυχρωμία πλάι στη μονοχρωμία, μια εν δυνάμει ευτυχία κοντά στην αδήριτη αίσθηση της νοσταλγίας του παρόντος. Ο φόβος του τέλους.
Εγκαίνια: Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου, 19.00-22.00
