3°
O Παναγιώτη Σιάγκρης με την έκθεσή του «Questions...» φέρνει αντιμέτωπο τον θεατή με το σύγχρονο αστικό τοπίο, τις περιβαλλοντικές αλλαγές καθώς και με τις συνέπειες που έχουν αυτές στο σήμερα και στο αύριο.
Ο καλλιτέχνης, χρησιμοποιώντας γνωστά και αγαπημένα του υλικά, όπως ο καμβάς, το λάδι, τα ακρυλικά αλλά και το plexiglass, στρέφει το βλέμμα του σε διαφορετικά θέματα, προσπαθώντας να αφυπνίσει τον θεατή. Στα 12 έργα της έκθεσης είναι και πάλι πρωταγωνίστρια η φύση και το αστικό τοπίο, δοσμένα, όμως, με μια διαφορετική ματιά.
«Ο Σιάγκρης θέλει να κάνει μία ζωγραφική που να μην υποκύπτει στην εύκολη ζωγραφικότητα, στη διακόσμηση, στο μελό, στη γοητεία της επιφανειακής αφήγησης αλλά να επιμένει σε πράγματα δυσκολότερα μεν διαρκέστερα δε. Επιθυμεί οι ιστορίες του, δηλαδή τα βιώματά του, οι συνειρμοί, οι εικόνες, οι συγκινήσεις που αποθησαυρίζει από την τρομερή εμπειρία της καθημερινότητας, να είναι θεμελιωμένα σε ασφαλή όσο και σύγχρονη, μορφοπλαστική γλώσσα. Να είναι κλασικός και μοντέρνος, δύσκολα πράγματα! Να είναι η ζωγραφική του πρώτα αισθητικό και μετά συναισθηματικό γεγονός.».
Με τον τρόπο αυτό περιγράφει την εικαστική γλώσσα του Παναγιώτη Σιάγκρη ο ιστορικός τέχνης Μάνος Σ. Στεφανίδης και επισημαίνει :
«Γι’ αυτό τον λόγο έχει επινοήσει διάφορους τρόπους ώστε η "πραγματικότητα" να εμφανίζεται στις συνθέσεις του λιγότερο "πραγματική", μάλλον απροσδιόριστη, άλλοτε ρευστή και φευγαλέα, άλλοτε επιθετικά ανεστραμμένη, άλλοτε σκοτεινή παρά την έκρηξη των πλούσια χρωματικών χειρονομιών του. Η πραγματικότητα στο έργο του Σιάγκρη είναι και δεν είναι έτσι ώστε να εναπόκειται στον θεατή να αποφασίσει για την ερμηνεία της.»
‘Oσον αφορά την τελευταία του δουλειά, η οποία θα παρουσιαστεί στον Εικαστικό Κύκλο Sianti, ο Μάνος Σ. Στεφανίδης αναφέρει χαρακτηριστικά :
«Στην παρούσα έκθεση η στιλπνότητα του πλεξιγκλάς υπό περιπτώσεις εξαφανίζεται για να λειτουργήσει η σάρκα του πίνακα αφ' εαυτήν ή, σ' ένα έργο παλαιότερο, τοποθετείται δίπλα στον καμβά εν είδει εγκατάστασης ώστε να δηλώνει και τις δύο δυνατότητες ανάγνωσης και να αφήνεται ο θεατής να αποφασίσει.
Ζωγράφος- διανοούμενος, πάνω από όλα, ο Παναγιώτης Σιάγκρης, συνομιλητής του Gerhard Richter αλλά και του Walter Benjamin, στοχάζεται πάνω στους τρόπους που αλλάζει δραματικά το αστικό τοπίο ενώ νοσταλγεί μία φύση που όλο και περισσότερο συστέλλεται εμπρός στον ανθρώπινο φασισμό. Και μίαν ελευθερία που όλο και περισσότερο εξορίζεται, άλλοθι της πιο άλογης βίας. Ρομαντικός της σύγχρονης εποχής φτιάχνει προφάσεις τοπίων και εκρήξεις μυστικές και ανατροπές και φιγούρες που, ανεπαίσθητα ίσως, υποδύονται τη μοίρα τους την ίδια. Επίσης ζευγάρια που έχουν αγκαλιαστεί για το πρώτο και το τελευταίο φιλί τους, ποιος ξέρει. Επειδή είναι πάντα τα πράγματα που υποδύονται άλλα πράγματα, εκτεθειμένα είτε στο φως που καθαγιάζει είτε στο σκοτάδι που συγχωρεί. Τελικά!».
Από την πλευρά της, η Managing Director του Εικαστικού Κύκλου Sianti, Βασιλική Σιαντή μιλώντας για την ζωγραφική του Παναγιώτη Σιάγκρη τονίζει χαρακτηριστικά :
«Η ζωγραφική του Παναγιώτη Σιάγκρη, έχει μια αμεσότητα όσον αφορά τη σχέση της με τον θεατή. Είτε βλέποντας τις αρχιτεκτονικές του φόρμες, είτε τις ανθρώπινες φιγούρες και τα ζευγάρια του, ο καλλιτέχνης καταφέρνει αυτό που πολλοί θα ήθελαν: να κάνει το κοινό να ταυτιστεί με την εικόνα του έργου του και να τις συνδέσει με δικές του πιθανόν εμπειρίες. Οι ανθρώπινες φιγούρες του, είτε πρόκειται για έναν κολυμβητή που πηδάει στο απέραντο γαλάζιο, είτε για ζευγάρια ξαπλωμένα στην παραλία, οδηγούν τον θεατή να αναπολήσει ανάλογες, δικές του αναμνήσεις και στιγμές».
Επιμέλεια Έκθεσης: Βασιλική Σιαντή
Εγκαίνια: Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2019, 19:30
