Θωμάς Μπερτόλης, Ένας σύγχρονος Αίσωπος

Αν και καταστράφηκε ολοσχερώς η δουλειά του Θ. Μπερτόλη εξαιτίας της μεγάλης πυρκαγιάς στο Μάτι, ο ίδιος δεν πτοήθηκε καθόλου. Αντίθετα εμπνεύστηκε από το κακό που έγινε και με μεγάλη υπομονή και επιμονή έφτιαξε μια νέα σειρά γλυπτών που θα μπορέσουμε να απολαύσουμε στην γκαλερί 7. Είναι γεγονός ότι ο καλλιτέχνης  είναι ένας πολύ ιδιαίτερος γλύπτης. Ανήσυχος και δημιουργικός, φτιάχνει έργα που ενώ έχουν να κάνουν με την παράσταση, αφαιρούν στοιχεία και προσθέτουν γεωμετρικά μοτίβα όσο αναζητούν μια ιδιόμορφη προοπτική που να μπορεί να αποδίδει μέσω της κίνησης ακόμα και το συναίσθημα. Οι επιρροές του είναι ποικίλες: τα πολλά και διαφορετικά αναγνώσματά του, τα ταξίδια που έχει κάνει καθώς και οι γνώσεις του σε ιστορία και ιστορία της τέχνης. Βασικές πηγές έμπνευσής του αποτελούν οι Μύθοι του Αισώπου, η Ελληνική Μυθολογία και το βιβλίο των Φανταστικών Όντων του Μπόρχες. Η συγκεκριμένη σειρά γλυπτών, μάλιστα, έχει για κύρια πηγή έμπνευσης τον πολύ γνωστό μύθο του Αισώπου “ Ο πίθηκος που έγινε βασιλιάς”.

Ο Θ. Μπερτόλης δουλεύει με το καθαρό υλικό του πηλού και γι' αυτόν η φόρμα έχει μεγάλη σημασία. Έτσι γεννιούνται τα διαφορετικά ζώα του: ελέφαντες, ιπποπόταμοι, πίθηκοι, ταύροι, αλεπούδες, κροκόδειλοι, τράγοι, παγόνια, κόκορες, ελάφια, λιοντάρια, ψάρια. Όλα εκφράζουν θετικά συναισθήματα – ή, αλλιώς, την ανιδιοτελή αγάπη των ζώων - ενώ ταυτόχρονα αποτελούν σημαντικά σύμβολα της παγκόσμιας μυθολογίας.

Χωρίς να τον ενδιαφέρει η αληθοφάνεια, περιγράφει χαρακτήρες με ψυχικά χαρίσματα, άλλοτε με παιχνιδιάρικη διάθεση και άλλοτε θέλοντας να δώσει μια εικόνα ενός όμορφου, τυχερού και ειρηνικού κόσμου. Η φιλοσοφική ενατένιση της ζωής μοιάζει να έχει μεγάλη σημασία για τον γλύπτη όπως και η αποδοκιμασία του κακού. Με πνεύμα παρατηρητικό, σαν ένας σύγχρονος Αίσωπος, έχει την ικανότητα να μας διδάξει τι είναι αγάπη με μικρές, απλές ιστορίες ζώων.

Επιμέλεια έκθεσης: Ήρα Παπαποστόλου