Νεκτάριος Αποσπόρης, Ο Κήπος του Μουσείου

Αντλώντας έμπνευση από τον σπάνιας ομορφιάς εσωτερικό κήπο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, ακουμπώντας στο φως και ανασκάπτοντας τους χυμούς και το εσώτατο κουκούτσι της ζωγραφικής πράξης, ο Νεκτάριος Αποσπόρης μας μυεί στον δικό του «Κήπο του Μουσείου», αιχμαλωτίζοντας όλον τον αληθινό χρυσό και τη στιλπνή ομορφιά του εσωτερικού κήπου του κόσμου.

Τα έργα του, μεσογειακά και ελληνικά φυτά και λουλούδια κατά κύριο λόγο αλλά και ορισμένες αποτυπώσεις συναρπαστικών λεπτομερειών από τα γλυπτά του κήπου και τα πολύτιμα εκθέματα του Μουσείου, ζωγραφισμένα με θαυμαστή, αγιογραφική σχεδόν ενδελέχεια επάνω σε χρυσό και μελανό βάθος, συναρμολογούν έναν παραδεισένιο μικρόκοσμο, έναν γνωστό-άγνωστο ευτυχισμένο τόπο στην καρδιά της Αθήνας. Έναν τόπο αναψυχής και προσμονής, έναν τόπο μαγείας και απομάγευσης, έναν περίκλειστο τόπο του ατελεύτητου και του άγνωστου, έναν ελληνικό ιδανικό τόπο όπου βασιλεύουν η χωρίς όρια ομορφιά και η χάρις, η απόλαυση του βλέμματος και η γνώση. Έναν περίκλειστο τόπο ιδεαλιστικού γεωγραφικού στίγματος που χωρίζει, προφυλάσσει, επουλώνει και αφήνει την κυριολεκτική και τη μεταφορική ασχήμια πίσω του.

Δουλεύοντας με τον ενδελεχή τρόπο του βυζαντινού αγιογράφου και υποστηρίζοντας με δεινή σχεδιαστική δεξιότητα κάθε διαφορετικό θεματικό στοιχείο που καθηλώνει το βλέμμα του, ο νέος ζωγράφος δημιουργεί εμβληματικές συμβολικές επιφάνειες που εγκαλούν τον θεατή σε ενατένιση και σιωπή. Επιλέγοντας το χρυσό βάθος ως μια πολύτιμη κοινή χώρα εκλεκτικιστικής μνήμης και λιτής αφήγησης. 

Εδώ, η υποδόρεια κορύφωση κάθε στιγμής μετατρέπεται σε σπάνιο ζωγραφικό και σχεδόν απτικό ανάθημα. Τα φυτά, τα δένδρα και τα αγάλματα, τρέπονται σε ενδοσκοπικές ενδελέχειες κατοικημένες από αρχαίους ελληνικούς μύθους και μικρές προσευχές του καθημερινού βλέμματος. 

Το κεχριμπαρένιο σύμπαν του νέου ζωγράφου, σχεδόν μεταφυσικό, συντάσσεται με τη βοήθεια ενός προσωπικού ιδιωτικού αλφάβητου, κατάστικτου από πολύτιμα αναθήματα. Στη στιλπνή αυτή εικονοποιία εγγράφονται θύσανοι από θυμάρι και δενδρολίβανο, ρόδα, ευωδιαστά γιασεμιά και εύθραυστα πέταλα ταπεινών ελληνικών αγριολούλουδων, θροΐζοντα φυλλώματα μιας αιωνόβιας ελιάς και ανθισμένες αθηναϊκές νεραντζιές, αντανακλώντας το δασωμένο σύμπαν του εσωτερικού κήπου του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου και γεμίζοντας το βλέμμα και την ψυχή με την ευφορία της ανεξίτηλης ομορφιάς τους.

Την έκθεση επιμελείται η ιστορικός τέχνης Ίρις Κρητικού.