9°
Με αναφορές στην κινεζική φιλοσοφία και τη παράδοση, σε γενειοφόρες κυρίες και μαλλιανθρώπους, στο τσίρκο αλλά και την όπερα, η ατομική έκθεση της Μαριάννας Ιγνατάκη πραγματεύεται μεταξύ άλλων θέματα φύλου, ταυτότητας, ετερότητας και αποκλεισμού και έννοιες που την απασχολούν εδώ και χρόνια όπως το όμορφο και το γκροτέσκο.
Μορφές κυρίαρχες και κυριαρχικές, δίχως σημάδια ευαλωτότητας, κρύβονται ή αποκαλύπτονται πίσω από μάσκες και μαλλιά, την ίδια στιγμή που το γελοίο και το τρομερό συνυπάρχουν και εναλλάσσονται σε έναν κόσμο όπου το “διαφέρειν” δεν αποτελεί μόνο το θέμα κάποιου αστικού μύθου, κλισέ ή καρναβαλικής μεταμφίεσης, το αντικείμενο ανθρωπολογικής περιέργειας ή γελοιοποίησης, αλλά και μια νέα κανονικότητα.
Στην παρούσα έκθεση όπως και σε εκείνη που παρουσίασε πρόσφατα στο Αλατζα Ιμαρέτ στη Θεσσαλονίκη, θέματα ρατσισμού και φυλής, τίθενται πλάι-πλάι με θέματα ταυτότητας και φύλου. Η γενειάδα σε μια λευκή γυναίκα μπορεί να θέτει υπό αμφισβήτηση στις θεωρίες του Δαρβίνου πάνω στη σεξουαλική επιλογή μόνο το φύλο της, μια γενειάδα όμως σε μια μαύρη γυναίκα αμφισβητεί ακόμη και το είδος της. Όμοια, περιπτώσεις όπου η ταυτότητα ή η έκφραση του φύλου διαφέρει από το εκχωρημένο φύλο τους, αντιμετωπίζονται ως εξωτικά πουλιά. Η Ιγνατάκη με τα έργα της μας μεταφέρει ακριβώς εκεί, σε εκείνο το μυστήριο, βαθύ, σκοτεινό δάσος με τους ερωτευμένους παπαγάλους.
