9°
Το “Magnetism” ερευνά το πεδίο διαλόγου μεταξύ γεωμετρικής και εικαστικής γραφής. Η σειρά περιλαμβάνει 15 έργα ζωγραφικής & αποτελείται από τρείς βασικές κατηγορίες έργων, καμβάς, χαρτί και ξύλο.
Ο εικαστικός Γιώργος Ρόρρης σημειώνει: “Ύβριν σχεδόν διαπράττει η Δ. Κ. με τα τελευταία έργα της. Αυτό τουλάχιστον συμπέρανα εγώ που είχα σχεδόν 7 χρόνια να δω την εξέλιξη της δουλειάς της. Γιατί όμως τόσο μεγάλα λόγια; γιατί «ύβρις»;
Αν οι λέξεις διατηρούν αναλλοίωτη την ισχύ τους, τότε η απάντηση είναι πως δεν μου βρίσκεται καταλληλότερη λέξη για να συμπυκνώσω αυτό που απεκόμισα.
Κι εξηγούμαι : Είναι ύβρις σε μια εποχή όπου η κατάλυση κάθε ύφους έχει αναγάγει σε κανόνα το οτιδήποτε και το οπωσδήποτε, εσύ να δηλώνεις μέσω του έργου σου πίστη σε ακλόνητες αξίες όπως η γεωμετρική δομή και η Απολλώνια τάξη. Είναι ύβρις απέναντι σε έναν φανταχτερό τρόπο ο οποίος στηρίζεται σε μια κενή περιεχομένου επιδειξιομανία, εσύ να παρουσιάζεις έργα όπου ο στοχασμός και η επιθυμία της ακρίβειας κατάφεραν να δαμάσουν κάθε διάθεση για εντυπωσιασμό. Ο τελευταίος αν και φτηνός είναι πανταχού παρών στον τρόπο έκφρασης της εποχής μας. Αποτελεί ύβριν λοιπόν η προσπάθεια μιας ζωγράφου να αντιδράσει απέναντι στο περιρρέον κιτς. Πως αντιδρά; Με την πίστη στις κλασικές αξίες της Τέχνης. Την λιτή γραφή, τις πρωταρχικές μορφές, την αντίθεση, την διάταξη, τον ρυθμό, την αντιπαράθεση, την σύγκρουση.
Το αποτέλεσμα φέρνει στο νου του ευαίσθητου θεατή την Γραμμική Α και Β, την στήλη της Ροζέτας, σημεία, απουσίες, ήχους, φθόγγους. Τα θεμέλια της γλώσσας αλλά και τα θεμέλια της εικαστικής γλώσσας.
Η Ζωγραφική της Κατσαούνη έχει προγόνους. Παλαιότατους αλλά και πρόσφατους. Περνά μέσα από τις Αναγεννησιακές χαράξεις για να καταλήξει στον Μόντριαν και στους Κονστρουκτιβιστές. Συνεχίζει όμως και βρίσκεται σε κάθε αρχιτεκτονικό σχέδιο, σε κάθε ηλεκτρονικό κύκλωμα αλλά και στις γραμμές που χαράζουν τα παιδιά για να ορίσουν τον χώρο του παιχνιδιού τους πάνω στο τσιμέντο η στο χώμα".
