Αλίκη Παλάσκα, Moving waters

Η ενότητα των έργων όπως υποδηλώνει και ο τίτλος έχει ως αφετηρία τη ρευστή, μη συγκροτημένη, αντίληψη του σύγχρονου ανθρώπου της μεταβιομηχανικής εποχής για τη Φύση και την Αισθητική.

Η Αλίκη Παλάσκα λαμβάνει ως αφετηρία τη σύγχρονη αντίληψη για τη φύση όπου κυριαρχούν δύο τάσεις. Από τη μια, ο άνθρωπος ξεκινώντας από το ρομαντικό κίνημα στα τέλη του 18ου αιώνα και φτάνοντας στο σημερινό κίνημα του περιβαλλοντισμού (enviromentalism) θεωρεί τη φύση μια αγνή, πνευματική πηγή ανανέωσης και επιχειρεί να την προστατέψει. Αυτές τις ιδέες ακολουθεί στις μέρες μας μερίδα επιστημόνων, καλλιτεχνών αλλά και κινημάτων για την προστασία του περιβάλλοντος και την αναδημιουργία της υπαίθρου, επανεκτιμώντας τη φυσική και ιστορική κληρονομιά. Από την άλλη όμως, η ανθρωπότητα καταστρέφει τη μόνη κατοικία της, τον πλανήτη γη, ενώ την ίδια στιγμή αναπαράγει τη φύση σε τεχνητά και ψευδή περιβάλλοντα τα οποία αντί να την φέρουν πιο κοντά της, την απομακρύνουν από αυτήν.

Η έκθεση αποτελείται από σχέδια και γλυπτά που περιγράφουν τον χώρο, την περιήγηση στο χρόνο που εμπεριέχει, καθώς και την αίσθηση που προκαλείται μέσα από την κίνηση, επιδιώκοντας ανοιχτά όρια. Οι γλυπτές μεταλλικές κατασκευές συνομιλούν με τα σχέδια δημιουργώντας έναν εννοιολογικό τεχνητό χώρο όπου αποτυπώνεται η διαρκής αναζήτηση της ισορροπίας του ανθρώπου με τη φύση.