9°
Στην έκθεση αυτή τέσσερις καλλιτέχνες, ο Μιχάλης Δουκουμετζάκης, η Αλεξία Ευσταθοπούλου, η Αλεξάνδρα Νασιούλα και η Έλενα Παπαδημητρίου, προσεγγίζουν ο καθένας με τον δικό του τρόπο, τη δική του γραφή, θεματογραφία και αναζητήσεις, την έννοια της σύγχρονης Μυθοπλασίας. Η έννοια του μύθου του παραμυθιού υπήρξε ανέκαθεν από την αρχαιότητα και τους διάφορους σπουδαίους πολιτισμούς της, έως τη σύγχρονη εποχή, ένας βασικός άξονας μάθησης, αλλά και έξαρσης της φαντασίας που είναι τόσο σημαντική για την κάθε είδους δημιουργική ενασχόληση του ανθρώπου.
Οι μύθοι έχουν εκφραστεί ανά τις εποχές μέσα από πολύ διαφορετικές μορφές της Τέχνης, όπως είναι η γραφή, είτε σε πεζό είτε σε ποιητικό λόγο, το θέατρο, από το αρχαίο θέατρο έως το σύγχρονο, με σπουδαία έργα δραματουργίας είτε σε μορφή δράματος είτε σε μορφή κωμωδίας, ο χορός, κλασσικός και σύγχρονος, στον οποίο με μοναδικό τρόπο έχουν παρουσιαστεί σπουδαίες ιστορίες, η όπερα, που είναι μουσική με λόγο μαζί, η ζωγραφική, η γλυπτική και οι πλαστικές Τέχνες γενικότερα και φυσικά ο κινηματογράφος.
Η κρυφή ποιητική των εικόνων των έργων και της μυθοπλασίας τους, δημιουργεί στον θεατή έναν ιδιαίτερο τρόπο για να περάσουν μηνύματα για τον ίδιο, το ρόλο και την οντότητα του στον κόσμο αυτό. Μέσα απ’ το παιχνίδι, ή μέσα απ’ τον ποπ χαρακτήρα της καρικατούρας ή μέσα από ωραίες ρεαλιστικές ονειρικές εικόνες ή μέσα από μια πιο abstrait γλώσσα της Τέχνης έντονα φορτισμένη με συναισθήματα, οι τρόποι να αφηγηθεί ένας καλλιτέχνης τους μύθους, τις έννοιες, τα συναισθήματα, τα όνειρα, τις σκέψεις του, διαφέρει πολύ. Αυτό ήταν που μας κέντρισε την ιδέα για τη συγκεκριμένη έκθεση, να προσεγγίσουμε τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους κάθε καλλιτέχνης καλεί τον θεατή να περπατήσει στους δρόμους του παραμυθιού, μεσ’ από την αλληλεπίδραση με τα έργα του και να δει ποια από αυτά θα τον αγγίξουν ή θα του μιλήσουν σε κάποιες πιο λεπτές χορδές του.
Η ποίηση και η μυθοπλασία δεν πρέπει να θεωρείται μια άχρηστη τέχνη, αλλά μια τέχνη που βοηθά την κοινωνία να βρει και να ισχυροποιήσει την ταυτότητα της. Έρευνες έδειξαν ότι τα παιδιά που τους διαβάζουν παραμύθια γίνονται πιο έξυπνα από αυτά που δεν τους έχουν διαβάσει ποτέ παραμύθια. Ο Ντελακρουά μάλιστα έχει πει την περίφημη φράση: “ Δεν υπάρχει Τέχνη χωρίς Ποίηση “.
