Μεταμορφωμένα από θύματα σε αγωνίστριες, στο μεταίχμιο της ομορφιάς και της ασχήμιας μέσα από μια αναδυόμενη ενηλικίωση, οι Μορφές συστήνουν μια νέα πορεία που οδηγεί σε έναν νέο μυθώδη κόσμο. Με έντονο βλέμμα και περίτεχνα διακοσμημένα ενδύματα, οι ελαιογραφίες και οι υδατογραφίες, συνθέτουν τη νέα πορεία, συγκαλύπτοντας την αλλοτρίωση που υπέστησαν κατά τη διαδικασία της μεταμόρφωσης. Η μεταμόρφωση λειτουργεί ως επιτακτικό μέσον λύτρωσης και εξαγνισμού από την αν-ουτοπική γενέτειρα ενός σκοτεινού και ταραγμένου κόσμου, με στοιχεία αποκρουστικής εγκατάλειψης και απομόνωσης. Οι μορφές ταξιδεύουν σε καραβάνια νωχελικά. Διασχίζουν τον υπόλοιπο κόσμο, απομακρυσμένες και μεταβαλλόμενες, επιστρατεύοντας μία διαδικασία διαγραφής του παρελθόντος. Η εγκατάσταση αποτελείται από αποδομημένα και αναμορφωμένα έπιπλα, με στόχο την υπέρβαση του υλικού κόσμου. Στο κτίριο αυτό λαμβάνει χώρα ο Μυστικός Δείπνος, με στόχο την προσέλκυση και μύηση νέων ακολούθων σε μία ουτοπική απόδραση. Η Γένεσις, με την αποκάλυψη του κτιρίου του Μυστικού Δείπνου στο κοινό, θα είναι ένα κατά συρροή ταξίδι που υπόσχεται, με την ολοκλήρωσή του, μία προσπάθεια φυγής και αναζήτησης μέσα από τα αναδιαμορφωμένα κτίρια. Ένα ταξίδι που πραγματώνεται, εν μέρει, συστήνοντας μια αφηγηματικά τμηματική απόδραση.
