Αμαλία Σταυρουλάκη, Human trees

Τα δέντρα είναι σχεδόν από πάντα η κυρίαρχη φιγούρα στη δουλειά της Αμαλίας Σταυρουλάκη. Μοναχικά, σε δυάδες ή σε παρέες. Δέντρα που παρατηρεί και απομονώνει από το υπόλοιπο περιβάλλον στην καθημερινότητά της ή στα πολυάριθμα ταξίδια της. Δέντρα που ονειρεύεται, που φαντασιώνει. Δέντρα που ξετρυπώνει από τις επί τούτου περιηγήσεις της στο διαδίκτυο. Από την Ελλάδα, τις αγαπημένες της Κυκλάδες, την Κρήτη αλλά και από όλο τον κόσμο –ειδικά από την Αφρική. Εκεί χτυπάει η καρδιά της. Επικεντρώνεται σ’ αυτά –και το περιβάλλον “αφαιρείται”. Τα δέντρα γίνονται το τοπίο. Όρθια, αυτόνομα. Κοπιαστικά φτιαγμένα. Λεπτοδουλεμένα φύλλο το φύλλο. Με υφή και βάθος. Με χαρακτήρα και προσωπικότητα. Τόσο διαφορετικά, καθαρά, διαυγή, περίπλοκα.
Οι άνθρωποι.

Η Αμαλία Σταυρουλάκη βλέπει τα δέντρα χωρίς να χάνει το δάσος. Τη ζωή.
Είκοσι πέντε έργα. Με μολύβι και ξυλομπογιά. Με χρώμα – για πρώτη φορά. Πάνω σε ξύλο.

*Το Σάββατο 2 Μαρτίου 2019 στις 12.00 – 15.00 θα γίνει παρουσίαση ψηφιακών έργων της εικαστικού με τη χρήση της τεχνολογίας της εικονικής πραγματικότητας (virtual reality)