Στην ελληνική μυθολογία και τα ομηρικά έπη, η Χίμαιρα αναφέρεται ως ένα φοβερό τέρας που εξέπνεε φωτιά, είχε σώμα κατσίκας, κεφάλι λιονταριού, και η ουρά του κατέληγε σε φίδι. Κόρη του Τυφώνα και της Έχιδνας σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησιόδου, ενώθηκε με τον Όρθρο και απόγονοί τους ήταν το Λιοντάρι της Νεμέας και η Σφίγγα. Ως κατοικίας της αναφέρονται πολλές περιοχές όπως η Φρυγία, οι Ινδίες, ακόμη και η Λιβύη. Επισημότερες όμως φέρονται η αρχαία Κόρινθος και η Σικυώνα που παράσταση αυτής έφεραν τα νομίσματά τους αλλά και οι ασπίδες των οπλιτών τους.
Από την ανάλυση και ερμηνεία των διαφόρων αναφορών περί της Χίμαιρας καθίσταται εμφανές ότι πρόκειται για αλληγορική αναφορά του ηφαιστειώδους εδάφους της Λυκίας όπου στο έδαφος ζούσαν πολλά φίδια, στην μέση ζώνη έβοσκαν κατσίκια και στα στόμια φώλιαζαν λιοντάρια, με αποτέλεσμα στη φαντασία των αρχαίων να δημιουργεί το τερατόμορφο σύμπλεγμα της Χίμαιρας.
Η δημώδης ελληνική έκφραση «κυνηγάω χίμαιρες», σημαίνει «επιδιώκω κάτι ανέφικτο», ενώ αντίστοιχη είναι και η γαλλική "Se repaître de chimères" (χαίρεται, απολαμβάνει "τρέφεται" με χίμαιρες)
Ο όρος «Χίμαιρα» χρησιμοποιείται σήμερα ακόμη και στη Γενετική, για να περιγράψει όντα ή αντικείμενα που δημιουργήθηκαν από το συνδυασμό ετερόκλητων στοιχείων.
Τα έργα της έκθεσης, με αφετηρία το συμβολισμό της χίμαιρας, και επαναλαμβανόμενη έμφαση στο στοιχείο της θάλασσας και το μοτίβο της μοναχικής φιγούρας, συνομιλούν μεταξύ τους, μετατρέποντας τη λογοτεχνική συνθήκη σε παράδοξο και ονειρώδη γεωγραφικό τόπο: σε ένα χαμένο νησί που οι περισσότεροι αναζητούμε αλλά δεν προσεγγίζουμε οριστικά ποτέ.
Συμμετέχουν οι εικαστικοί: Άννα Αχιλλέως, Σάββας Γεωργιάδης, Άννα Γρηγόρα, Δικαία Δεσποτάκη, Τάνια Δημητρακοπούλου, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Αποστόλης Ιτσκούδης, Μιχάλης Καραΐσκος, Νίκος Κρανάκης, Δημήτρης Κρέτσης, Βασίλης Λιαούρης, Λίλα Μαδούρου, Κατερίνα Μαυρολέων, Τίμος Μπατινάκης, Αθηνά Μπίκου, Άντζελα Πετροχείλου, Νίκη Πρόκου, Μαρία Πωπ, Γιώργος Σαλταφέρος, Μαρίνα Στελλάτου, Λένα Ταταρίδα, Ειρήνη Τατάκη, Κατερίνα Τσεμπελή, Αθηνά Χατζή, Νίκος Χριστοφοράκης, Αριστείδης Χρυσανθόπουλος.
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Μικρή Άρκτος
Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού
Φωτογραφία: Έργο της Μαρίνας Στελλάτου
