Δημήτρης Κατσιγιάννης, Ζωγραφική

Η έκθεση περιλαμβάνει 30 έργα του Δημήτρη Κατσιγιάννη (γ. 1960) από την τελευταία τετραετία (2014-2018). Αποκλειστικά ακουαρέλες σε χαρτί, το αγαπημένο ζωγραφικό μέσο του Κατσιγιάννη, πρόκειται για έργα που δημιούργησε στον Σταυρό της Κρήτης, κοντά στα Χανιά (γνωστό από την ταινία «Αλέξης Ζορμπάς» του Μιχάλη Κακογιάννη), όπου ο καλλιτέχνης ζει και ζωγραφίζει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου.

Ο Κατσιγιάννης ζωγραφίζει με ακουαρέλα γιατί αγαπά τη διαφάνεια του υλικού αυτού αλλά και την πειθαρχία που απαιτεί, όπως η νωπογραφία, προκειμένου να δουλευτεί προτού στεγνώσει. Χτίζοντας το κάθε έργο του με στρώσεις νεροχρώματος, επανέρχεται ξανά και ξανά στο ίδιο κομμάτι χαρτί, διαχειριζόμενος την ακουαρέλα σαν να ήταν λάδι και αποτυπώνοντας ό,τι βλέπει κάθε μέρα γύρω του, ζωγραφίζοντας στο ύπαιθρο, γύρω από το ιδιότυπο εργαστήριό του.  Πέρα όμως από τη γνώριμη κρητική θεματολογία του – αμάραντοι, τοπία, θάλασσα, λουόμενοι – ο Κατσιγιάννης καταπιάνεται τώρα εντατικά με μερικά νέα εικονογραφικά στοιχεία: πορτρέτα προσφιλών του προσώπων, αυτοπροσωπογραφίες, ρούχα κρεμασμένα έξω από το σπίτι-ατελιέ του. Ζητούμενα παραμένουν η ρεαλιστική απεικόνιση του κόσμου και η κατάκτηση της απλότητας μέσα από μια σχεδόν ασκητική ζωγραφική πράξη που προσπαθεί να συλλάβει το φως και τον χρόνο. Εισάγεται όμως τώρα στην εικόνα του Κατσιγιάννη το στοιχείο της προσωπικής πνευματικής κατάστασης που διαμορφώνει την οπτική αντίληψη του καλλιτέχνη και καθορίζει το τελικό ζωγραφικό αποτέλεσμα.

Η Ελισάβετ Πλέσσα, επιμελήτρια της έκθεσης, γράφει στο εισαγωγικό κείμενό της που δημοσιεύεται στον δίγλωσσο (ελλ-αγγλ) εικονογραφημένο κατάλογο της έκθεσης: «Ο Κατσιγιάννης βαδίζει πάνω στα μονοπάτια του ρεαλισμού όχι για να δείξει το βλέμμα του αλλά για να κατανοήσει το πνεύμα του. Αν επανέρχεται ξανά και ξανά στο ίδιο έργο και στο ίδιο τοπίο με το παράδοξο όχημα της ακουαρέλας είναι γιατί αντιμάχεται με φευγαλέο μέσο τον φευγαλέο χρόνο προκειμένου να αποδώσει στην εικόνα του την ένταση ενός φωτός εφήμερου αλλά απόλυτα συγκεκριμένου. Αυτή η διαρκής προσπάθεια γίνεται εντέλει η ζωγραφική του και τα τωρινά ρουχαλάκια που φουσκώνουν κρεμασμένα στο αεράκι μοιάζει να αποτελούν το πιο ταιριαστό έμβλημά της».