4°
Το ύφος των δύο καλλιτεχνών μπορεί εύλογα να χαρακτηριστεί ως "σκοτεινό", παρόλο που εκ πρώτης όψης, τα έργα τους διαφέρουν ως προς την τεχνική και τη χρωματική παλέτα. Στα έργα του Πάνου Μπάκα κυρίαρχα χρώματα είναι το μαύρο και οι γήινες αποχρώσεις, ενώ ο Φάνης Καψαλίδης τη "σκοτεινή" και ειρωνική του διάθεση τη φανερώνει εν μέσω έντονων χρωματικών αντιθέσεων.
Και οι δύο καλλιτέχνες εμπνέονται σημαντικά από το περιβάλλον τους, από προσωπικά βιώματα και από κινηματογραφικά σκηνικά επιστημονικής φαντασίας. Οι ελαιογραφίες του Πάνου Μπάκα παρουσιάζουν αστικά τοπία και ανθρώπους που φαίνεται να έχουν ξεμυτίσει από τη θρυλική ‘Κραυγή’ του Munch. Οι άνθρωποί του έχουν αποδεχτεί τη μοίρα τους και "φυτοζωούν" σε ένα περιβάλλον που κυριολεκτικά τους πνίγει. Ότι θρέφει, καταστρέφει και αυτό μοιάζει να το γνωρίζουν πολύ καλά, καθώς στέκονται σκεπτόμενοι για το τι θα μπορούσε αναστραφεί στο μέλλον.
Ο Φάνης Καψαλίδης, με πιο καρτουνίστικο ύφος, δημιουργεί φανταστικά σκηνικά και πορτρέτα πάνω σε ξύλινες παλέτες, τις οποίες πλαισιώνει και διανθίζει με συμπληρωματικές εικόνες- σύμβολα. Η κοινωνία, η θρησκεία, ο καταναλωτισμός, είναι έννοιες που τον απασχολούν συχνά στα θέματά του. Σε όλα του τα έργα, ένα γυναικείο μάτι ζει μέσα στο έργο και παρατηρεί θαρρείς εγκλωβισμένο, σύμβολο δύναμης, πρόκλησης, αναπόσπαστο κομμάτι μιας σουρεάλ πραγματικότητας.
