Κώστας Σπηλιωτόπουλος, NeverINtheRIGHTorder

Η ζωγραφική του Κώστα Σπηλιωτόπουλου βασίζεται στην πρωταρχική ανάγκη του καλλιτέχνη να μοιραστεί τα συναισθήματά του, τα πάθη και την αγάπη του με τον θεατή, να τον μυήσει σε έναν κόσμο τόσο απόμακρο, όσο και καθημερινό, τόσο αφηρημένο, όσο και απόλυτα υπαρκτό. Για τον Σπηλιωτόπουλο, ο ρεαλισμός δεν είναι προτεραιότητα, γιατί οι χαρακτήρες και οι μορφές του ζουν στο όνειρο, σε ένα μέρος του ανθρώπινου εγκεφάλου που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα και όπου όλα είναι δεκτά και εφικτά.

Η αποτύπωση των συναισθημάτων και του θυμικού του καλλιτέχνη στον καμβά επιτυγχάνεται με μια χαρακτηριστική και μοναδική για την ελληνική ζωγραφική αμεσότητα, η οποία, απουσία λογικής, αγγίζει άμεσα τον θεατή στα πιο ευαίσθητα σημεία της ψυχής. Η ιερότητα με την οποία ο Σπηλιωτόπουλος τολμά και αγγίζει τα τόσο βαθιά ζητήματα των παθών, της φύσης και των ονείρων, είναι και ο λόγος που τα έργα του χαρακτηρίζονται από μία τόσο ιδιαίτερη ομορφιά και αλήθεια. Η αθωότητα που συναντάμε, τόσο στα θέματα, όσο και στις πολύ προσεκτικές, γεμάτες φροντίδα πινελιές του, αντικατοπτρίζει την άδολη και ειλικρινέστατη αγάπη του για τον άνθρωπο και όλο του τον ψυχισμό.

Δεν είναι τυχαίο που ο τρόπος χειρισμού των χρωμάτων, των μορφών και του κυβιστικού στοιχείου από τον Σπηλιωτόπουλο, έναν καλλιτέχνη με  έκδηλο θαυμασμό για τους μεγάλους διεθνείς κλασικούς,  μας δίνουν την εντύπωση σύγχρονης αγιογραφίας, όπου ως Θεός νοείται ο ίδιος ο άνθρωπος, με τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του, τα πάθη του, τα συναισθήματα, τις πληγές και τους απόκρυφους στόχους του. Στις φιγούρες του ο καθένας μπορεί να διαβάσει ένα μέρος του εαυτού του, τον πόνο, την αγάπη, το φόβο, τον έρωτα, εμπειρίες με τις οποίες ο εικαστικός καταφέρνει και ενώνει, με καμβά και λάδια, ανθρώπους κάθε τάξης και εθνικότητας.

Κι αν κανείς δεν μπορεί να μιμηθεί το έργο του Σπηλιωτόπουλου, δεν είναι ούτε λόγω της ιδιαίτερης θεματολογίας του, ούτε λόγω της ξεχωριστής του γραφής. Ποιος κατάφερε να μιμηθεί έναν καλλιτέχνη που χρησιμοποιεί, αντί για πινέλα και χρώματα, την καρδιά και την ψυχή το ;

Επιμέλεια: Γωγώ Κολυβήρα
Κείμενο έκθεσης:  Όλγα Λατουσάκη