Ανδρονίκη Χειλά, πΑΡΟΝ

Για την ενότητα «πΑΡΟΝ», ο ιστορικός τέχνης Γιώργος Μυλωνάς αναφέρει μεταξύ άλλων: «Το δίπολο ζωή – θάνατος είναι το στοιχείο που απασχόλησε τη ζωγράφο και ονόμασε συμβολικά αυτή την ενότητα της δουλειάς της «πΑΡΟΝ» όπου το π (ο άρρητος, ο υπερβατικός αριθμός) λειτουργεί ως η σταθερά, το σημείο στο οποίο επικρεμάται επισφαλής μια δυσδιάκριτη ισορροπία στο μεταίχμιο δύο κόσμων. Μέσα από τη βίαιη εξπρεσιονιστική γραφή, με αλλεπάλληλες χρωματικές επεμβάσεις στην επιφάνεια των έργων, η Χειλά ορίζει ένα ζωγραφικό σύμπαν, στο οποίο οι διαβαθμίσεις της συνειδητότητας τρεμοσβήνουν. Οργανώνεται σταδιακά ένας κόσμος αυθύπαρκτος, όχι απειλητικός ή υποχθόνιος, αλλά πολύσημος, ρευστός και πηχτός ταυτόχρονα, με εκείνη την πυκνότητα μιας βεβαιότητας που επιμένει. Τα έργα της, όλα λάδια σε λινό, τα νιώθεις ζωγραφικά παλίμψηστα, που σώζουν υπαινικτικά έστω, τη μορφή».