Λητώ Κάττου, Days of San

Το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη και το Point Centre for Contemporary Art, παρουσιάζει στο Μουσείο Μπενάκη Ελληνικού Πολιτισμού την έκθεση "Days of San", της Λητώς Κάττου στις αίθουσες των μόνιμων συλλογών του Μουσείου.

Η έκθεση περιλαμβάνει τη βιντεοπροβολή -η οποία εκτυλίσσεται σε πραγματικό χρόνο- με τίτλο Red Lake, καθώς και έξι νέα γλυπτά φτιαγμένα ειδικά για τον συγκεκριμένο χώρο, που είναι ενσαρκώσεις του επινοημένου χαρακτήρα San.

Τα έργα ορίζουν διαδρομές σε όλα τα επίπεδα της μόνιμης συλλογής του Μουσείου Μπενάκη, οι οποίες καταλήγουν στον 3ο όροφο όπου βρίσκεται η βιντεοπροβολή.

To επινοημένο ον με το όνομα San παρουσιάζεται ως ένα άφυλο πλάσμα μεταξύ ανθρώπου, μηχανής, θεού και ζώου, ως ένα κατασκεύασμα Τεχνητής Νοημοσύνης. Αντικατοπτρίζει και διαπραγματεύεται την παρουσία τεράτων, προστατών και μη ανθρώπινων οντοτήτων στις μυθολογικές παραδόσεις, σε αντικείμενα και σε ιστορίες οι οποίες εκτείνονται από το μακρινό παρελθόν έως σήμερα.

Δέρματα και φτερά από την επιδερμίδα του πλάσματος αποκόπτονται από το σώμα του και συγκατοικούν τον χώρο ως γλυπτικές φόρμες, οι οποίες έρχονται σε διάλογο με τα αρχαία ίχνη και τις αρχαιολογικές απεικονίσεις διάφορων μορφών υποκειμνικότητας που εκτίθενται στο Μουσείο Μπενάκη.

Αντιστρόφως, τα εκθέματα της μόνιμης συλλογής γίνονται μάρτυρες των συνεχών επιτυχιών και αποτυχιώντης δραστηριότητας του San, μέσα σε ένα τρισδιάστατο περιβάλλον προσομοίωσης. Η οντότητα San προσαρμόζεται και εξελίσσεται μέσω ενός αλγορίθμου, ο οποίος κατευθύνει την καθημερινή Σισύφια μοίρα της να περιπολεί την Κόκκινη Λίμνη, απομεινάρι ενός αρχαίου μεταλλείου χαλκού κοντά στη Λευκωσία της Κύπρου, ενεργό από την Χαλκολιθική περίοδο μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '60. Το τοπίο του ορυχείου επηρεάζεται ιδιαίτερα από την κλιματική αλλαγή, η οποία στις μέρες μας αναπτύσσεται δραματικά στη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Το μυαλό αυτής της οντότητας έχει σχεδιαστεί για να συλλέγει κλιματικά δεδομένα σε πραγματικό χρόνο από το γεωγραφικό σημείο της λίμνης. Το ον, μέσα από τις γλυπτικές του εκδηλώσεις, ενσαρκώνει νέες μορφές προσαρμοστικής νοημοσύνης που αντιδρούν σε βίαιες αλλαγές, υλοποιώντας τις τρέχουσες οικολογικές ανησυχίες και θέτοντας ερωτήματα σχετικά με την πολυπλοκότητα της σχέσης φύσης και τεχνολογίας.