7°
"Ξέρω γώ κάτι που μπορούσε, Καίσαρ, να σας σώσει
Κάτι που πάντα βρίσκεται σ΄αιώνια εναλλαγή
κάτι που σχίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων
και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη."
Νίκος Καββαδίας
Η Ιανός αίθουσα τέχνης, προσκαλώντας τη νέα εικαστικό Νίκη Πρόκου να παρουσιάσει την πρώτη της ατομική έκθεση που εμπνέεται από τη θάλασσα και τη ζωή των ναυτικών, και συγκεκριμένα, αντλεί την πρώτη ύλη της από προσωπικές και οικογενειακές ιστορίες και εμπειρίες με επίκεντρο τον ναυτικό πατέρα της, διοργανώνει ταυτόχρονα ένα εικαστικό διάλογο με τον Νίκο Καββαδία.
Στην πρώτη ποιητική του συλλογή «Μαραμπού» (1933), ο Νίκος Καββαδίας αφιερώνει το ποίημα "Γράμμα στον ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ" στον ποιητή του Μεσοπολέμου Καίσαρα Εμμανουήλ, απαντώντας στη φράση του «Φοβάμαι ότι τίποτα μα τίποτα πια δεν μας σώζει".
Με αφορμή τους στίχους αυτούς του Καββαδία και με πρώτη ύλη της περιπέτειες του ναυτικού πατέρα της αλλά και την προσωπική της όσμωση με το θαλασσινό αρχετυπικό στοιχείο, η Νίκη Πρόκου οπτικοποιεί με τρόπο εύγλωττο και συναρπαστικό τις «Θολές γραμμές των οριζόντων», επιχειρώντας με τον πυκνό χρωστήρα της που οδηγεί σε σπάνια συναισθητικά βάθη και ποιότητες σχεδόν απτικές, να αποδώσει το πάντρεμα ουρανού και θάλασσας. Κι ακόμη, τη διηνεκή προσπάθεια κάθε θαλασσινού να διακρίνει πέρα από τις θολές γραμμές των οριζόντων τη στεριά, να συναντήσει το ανακουφιστικό λιμάνι, ακόμη και εάν αυτό δεν κρατήσει παρά μόνο μέχρι την αρχή του επόμενου ταξιδιού.
Στο σύμπαν της Νίκης Πρόκου που κινείται ανάμεσα στην αφηγηματική αυτοβιογραφία και την ποιητική μυθοπλασία, οι μυριάδες αποχρώσεις και οι πάστες του μπλε δονούν και συνεπαίρνουν το βλέμμα μας, υφαίνοντας ένα προσωπικό ημερολόγιο καταστρώματος με αναρίθμητες πλαστικές και συμβολικές εκμυστηρεύσεις.
Καλλιτεχνική διεύθυνση: Μικρή Άρκτος
Επιμέλεια: Ίρις Κρητικού
