Jenny Saville

Η Jenny Saville είναι μία από τους πιο ενδιαφέροντες, σύνθετους, φιλόδοξους και ενστικτώδεις παραστατικούς ζωγράφους στον κόσμο σήμερα. Από την αποφοίτηση της από τη Σχολή Καλών Τεχνών της Γλασκώβης το 1992, τότε που εκτινάχτηκε στη συνείδηση του κοινού με την πτυχιακή της εργασία που παρουσίαζε μια σειρά από μνημειώδη γυναικεία γυμνά, μέχρι τους πιο πρόσφατους πίνακες της με τις πολλαπλές φιγούρες, η Saville έχει δημιουργήσει τρομερά δυνατά έργα, τα οποία αφενός, επεκτείνουν τη θεματική της ζωγραφικής και δοκιμάζουν τις δυνατότητες του μέσου κι αφετέρου αρθρώνουν σθεναρά την εμπειρία του είναι να υπάρχεις και να βιώνεις τον κόσμο σήμερα.

Η παρούσα έκθεση παρουσιάζει μια σφαιρική εικόνα της δουλειάς της από το 1993 έως το 2015. Περιλαμβάνει το σημαντικό πρώιμο έργο της Cindy, 1993, μια εισαγωγή στις καλλιτεχνικές ανησυχίες της  Saville όσον αφορά στην υλικότητα του σώματος, που  προμηνύει τη συνεχιζόμενη ενασχόλησή της  με τη χειραγώγηση του σώματος και την κατασκευή μιας ταυτότητας με βάση το φύλο. Αυτοί οι προβληματισμοί, που διαμορφώθηκαν  από την εμπειρία που είχε η Saville παρακολουθώντας ένα πλαστικό χειρουργό εν ώρα εργασίας, έτειναν να επεκτείνουν τη γκάμα της ζωγραφικής της και να επηρεάσουν βαθιά την τεχνική της ζωγραφικής της. Η έκθεση περιλαμβάνει δύο ακόμα σημαντικά παραδείγματα της πρώιμης παραγωγής της, το  Rubens’ Flap, 1998-99 και το Matrix, έργο του 1999.

Η έκθεση περιλαμβάνει επίσης μια σειρά από πίνακες που έγιναν από το 2004 έως το 2014 και εστιάζουν στο κεφάλι. Η Saville έχει μιλήσει για το πώς η ενασχόληση με το ίδιο θέμα της έδωσε την ελευθερία να δοκιμάσει και να ξεπεράσει νέους υβριδικούς συνδυασμούς παραστατικότητας και αφαίρεσης. Της επέτρεψε να προχωρήσει το χειρισμό της  ζωγραφικής της σε μια νέα κατεύθυνση, περνώντας από την πιστή αναπαράσταση σε αισθήματα και ιδέες με οικουμενική απήχηση. Αυτά τα πορτρέτα όμως επίσης εστιάζουν στη φευγαλέα φύση της ταυτότητας. Η σπλαχνική τους φυσικότητά καταφέρνει αυτό που η Saville έχει ονομάσει «κενή ένταση», επιτρέποντάς τους να διαβαστούν τo λιγότερο ως προσπάθειες να αποδοθεί η ουσία συγκεκριμένων ανθρώπων και περισσότερο ως εκρήξεις αισθήσεων.

Την έκθεση επιμελείται ο Simon Groom, διευθυντής της Σκοτσέζικης Εθνικής Πινακοθήκης Σύγχρονης Τέχνης, με τη Skarlet Smatana, διευθύντρια της Συλλογής Γιώργου Οικονόμου σε στενή συνεργασία με την καλλιτέχνιδα. Ενας κατάλογος με νέα κείμενα του Groom, της Mary Beard, καθηγήτριας Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Cambridge και του βρετανού αρχιτέκτονα John Pawson θα συνοδεύσει την έκθεση.