Στη νέα του έκθεση, ο εικαστικός παρουσιάζει λάδια σε λινό, εργασία των τελευταίων τεσσάρων χρόνων.
Ο ιστορικός τέχνης και καθηγητής Κος Μάνος Στεφανίδης, ο οποίος τη βραδιά των εγκαινίων θα προλογίσει, επισημαίνει χαρακτηριστικά στο κείμενό του για την έκθεση «Η ζωγραφική του Κώστα Σπυριούνη, έχοντας εντυπωσιακά ωριμάσει την τελευταία δεκαετία, ξέρει να χειρίζεται με ευαισθησία και γνώση θέματα δύσκολα, όπως είναι η μοναξιά των τόπων και των ανθρώπων, το ταξίδι, η λαχτάρα για το άγνωστο, ο φόβος για αυτό που μας ξεπερνάει, η αγάπη για τα άψυχα και τα έμψυχα. Γιατί αυτό σημαίνει ζωγραφική: το να εμψυχώνεις αυτό που για τους πολλούς δεν υπάρχει. Το να δίνεις μορφή στο αόρατο. Αυτό κι αν αποτελεί συνθήκη αθανασίας. Κι αν η τέχνη δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, ίσως και να μην το θέλει, κάνει όμως το θαύμα της αλλιώς. Καθιστά τα υποκείμενά της πιο συνειδητοποιημένα, πιο γενναία στην απελπισία τους. Και τί είναι τέλος πάντων τέχνη; Ο ανθρώπινος δρόμος και ο ανθρώπινος τρόπος προς μιαν ιδιοτελή αθανασία. Ένα αστείο που μπορεί να οργανώσει το χάος, το έπαθλο της μελαγχολίας».
Από την πλευρά του, ο συγγραφέας Κος Θανάσης Νιάρχος στο κείμενό του για την έκθεση γράφει «Οι πίνακες του Κώστα Σπυριούνη αποθεώνουν μια τέχνη σχεδόν στατική όπως είναι η ζωγραφική, χαρίζοντάς της μια ενέργεια που τη μεταβάλλει σε έναν άκρως υπόγειο ορμητικό χείμαρρο».
Επιμέλεια έκθεσης: Σιαντή Βασιλική