Yiakou, Inception

Πρόκειται για την πρώτη επίσημη ατομική έκθεση του καλλιτέχνη, στην οποία παρουσιάζει 21 νέα έργα σε διάφανο μουσαμά τοποθετημένα σε πλέξιγκλας. Οι δημιουργίες αφορούν το εσωτερικό ταξίδι στις μνήμες και τα όνειρα στη διάσταση του ξεχασμένου εγώ. Απώτερος σκοπός, η έναρξη σκέψης, η ενεργοποίηση μιας ολοκληρωμένης ύπαρξης.

Ο καλλιτέχνης αναφέρει: «Το μυαλό ειδικεύεται σε μια έντονα απολυτή ικανότητα, στο να ταξιδεύει στο χρόνο. Ενώ καθημερινά η ιδιότητα αυτή λειτουργεί υποσυνείδητα, το σώμα δεσμεύεται στο παρόν, με αποτέλεσμα το ταξίδι στο χρόνο να είναι ανολοκλήρωτο. Τι θα γινόταν αν παράλληλα με το μυαλό, θα μπορούσε να ταξιδέψει και το σώμα; Αν το υποσυνείδητο ταξίδευε χωρίς τα όνειρα;».

Ο Yiakou, ως μια ύπαρξη έντονης ανησυχίας, χτίζει τη τάση του χωροχρόνου, βαδίζοντας παράλληλα με τη γνωστή ένταση και υπερβολή της κουλτούρας του street art. To “Inception” σαν αναφορά, έχει ως απώτερο σκοπό τη συνεχόμενη παραγωγή σκέψεων. Ο τίτλος φέρει μαζί του τη σφραγίδα –σημείο αναφοράς- του σεναρίου του γνωστού σκηνοθέτη C.Nolan, καθώς η νέα χιλιετία φαντάζει μόνιμα ένα ταξίδι στο χωροχρόνο μετατρέποντας το σώμα σε ύλη και τη σκέψη σε ενέργεια.

Η αναφερόμενη ενέργεια όπου ο Yiakou σμιλεύει, δε γνωρίζει όρια, δαμάζει τη διαχρονικότητα και μέσω της σύνθεσης ταξιδεύει τη σκέψη σε χρωματικές παλέτες που ακινητοποιούν το σώμα μεταφέροντας το εγώ σε ένα ταξίδι χαμένων εικόνων.

Όπως τα όνειρα καθηλώνουν όλο το σώμα, το ίδιο και η έκθεση “Inception” παρασύρει στα ενδότερα τον θεατή, τολμά τη σύντηξή της με το χρόνο και συνοδεύει την ενέργεια στο ταξίδι μιας ποπ υπερβολής του κάθε έσω-κόσμου. Όνειρα και υπάρξεις γίνονται ένα καθώς συζούν σε ένα χώρο όπου ο τοίχος γίνεται καμβάς παρομοιάζοντας την εικόνα ενός παιδιού που ζήταγε τη καραμέλα και πλέον στη χούφτα του μπορεί πολλές να έχει. 

Κλείνοντας, ο καλλιτέχνης συνθέτει με τα λόγια έναν χάρτη για το μονοπάτι προς τα όνειρα: «Ας δημιουργήσουμε όλοι ένα χώρο που μπορεί να δεχτεί όνειρα, "Το χώρο των ονείρων", και εκεί να τοποθετήσουμε το σώμα μας... Κι ενώ αυτό είναι κάτι παράνομο, διότι δεν εφάπτεται στους νόμους της φυσικής, ας αποδεσμευτούμε από το τώρα κι ας ταξιδέψει το μυαλό στις πιο μακρινές σκέψεις, στα πιο κρυφά παιδικά μονοπάτια, στο άπειρο, στο σημείο που δεν έχει ξαναζήσει».