Σοφία Παπαθανάση, Αέναη πόλη

Είμαστε φτιαγμένοι από την ύλη των ονείρων, λέει ο Σαίξπηρ στην Τρικυμία του. Έτσι μοιάζουν να είναι φτιαγμένοι και οι ευάλωτοι και  μελαγχολικοί πρωταγωνιστές στην οικεία τους πόλη που μας παρουσιάζει στην τέταρτη ατομική της έκθεση η Σοφία Παπαθανάση.

Πλάσματα γοητευτικά, αέρινα, ανέκφραστα, σκεφτικά, φαίνονται να ξεγλιστρούν για λίγο από τους γυάλινους κόσμους τους στην πολιτεία που τα περιβάλλει, μόνο και μόνο για να κοιτάξουν τον θεατή κατάματα με ένα καθαρό, γεμάτο βλέμμα ή για να χαθούν στις δικές τους σκέψεις. Κάποιες φορές έχουν ήδη γυρίσει πίσω στο όνειρο αφήνοντας μικρά ίχνη, τα περιγράμματα της παρουσίας ή της απουσίας τους...

Η εικαστική γλώσσα που παραπέμπει σε ποιητικές διαδρομές, η χρήση των ακρυλικών σε συνδυασμό με τα παστέλ, η ενορχήστρωση του καμβά σαν εικονογραφημένη αφήγηση, σε προδιαθέτουν για μια ανέφελη και ανώδυνη συνάντηση.

Με μια δεύτερη ανάγνωση όμως εντοπίζεις  τους ήπιους παλ τόνους των χρωμάτων, τη χρήση κάποιων συμβόλων, τις εξπρεσιονιστικές πινελιές, τις μικρές ρωγμές καθώς και τις σκιές στα βλέμματα – μαρτυρίες μιας αδιόρατης ανησυχίας, εσωτερικής αναζήτησης, προσμονής μα και ελπίδας.

Ναι, είμαστε εδώ φτιαγμένοι από το υλικό των ονείρων, με τις στιγμές αγωνίας αλλά και την ελπίδα, για να παλέψουμε και να υπερνικήσουμε τα εμπόδια. Η Αέναη Πόλη της Σοφίας Παπαθανάση, που αδιάκοπα επηρεάζει και επηρεάζεται από τους ανθρώπους της, αποτυπώνει ψηφίδες αυτής ακριβώς της αλήθειας. Και το κάνει με την αφοπλιστική ειλικρίνεια και καθαρότητα ενός παιδιού. Του παιδιού που μέσα μας δε μεγαλώνει ποτέ.