Ουτοπικές πόλεις: Αρχιτεκτονική & τέχνη

Η αρχιτεκτονική είναι μια μορφή τέχνης που δεσμεύεται όσο καμία από τις επιταγές της πραγματικότητας. Με το πέρασμα του χρόνου η ανάγκη του αρχιτέκτονα να εκφραστεί έξω από τα κοινωνικά στερεότυπα, την οικονομική κρίση και κάθε είδους αλλαγές γίνεται όλο και πιο έντονη, μεγαλύτερης ζωτικής σημασίας, πιο βαθειά θεμελιωμένη με θεωρία και μανιφέστα.

Η ουτοπική σκέψη είναι ένας όρος που πρωτοεμφανίστηκε το 1516 στο έργο του Sir Thomas More και συμβολίζει τον μη υπάρχοντα τόπο. Είναι μια σκέψη που βρίσκει εύφορο έδαφος στην αρχιτεκτονική από την περίοδο κιόλας του νεοκλασικισμού. Χαρισματικά μυαλά με ιδιαίτερη σχεδιαστική γραφή εκφράζουν μη πραγματοποιήσιμες πρακτικές, κάνουν προτάσεις με ανεπαρκή κατασκευαστική δομή για την εποχή, κάνοντας την ουτοπική αρχιτεκτονική πλέον υπαρκτή.

Στο σεμινάριο αυτό θα αναλυθούν:

1. Η ουτοπική θεωρία της αρχιτεκτονικής που δεν είναι μόνο μία
2. Οι ουτοπικές πόλεις
3. Πώς η κάθε μορφή τέχνης μπαίνει σε διάλογο με αυτή την ιδιαίτερη μορφή αρχιτεκτονικής έκφρασης.

Από τον Giovanni Battista Piranesi με τα χαρακτικά του, τον Charles Fourier, τον Tony Gamier με την «Βιομηχανική πόλη», τον Claude Nicolas Ledoux με την «Ιδανική πόλη», στον Le Corbusier, τον Constant Nieuwenhuys με το «New Babylon», τον Buckminister Fuller με το γεωδαιτικό θόλο πάνω από το Μανχάταν, τον Ιαπωνικό Μεταβολισμό με τις μεγαδομές του, τους Asymptote με το «Steel cloud project» στο Λος Άντζελες.

Εισηγήτρια: Αναστασία Δάλμα