Αστέριος Τόρης, Άπλετος χώρος

Στο κείμενο της έκθεσης η Ευριδίκη Τρισόν - Μιλσανή σημειώνει: Ο Αστέριος Τόρης  από τα τρία στάδια της καλλιτεχνικής πορείας- τη δημιουργία στο ατελιέ και την διακίνηση των έργων χάρη στην επιχειρηματική νοοτροπία του καλλιτέχνη, προτιμάει τη στιγμή της έκθεσης: τη χαρά της συνομιλίας του με τον θεατή.  Είναι  μια χαρισματική στιγμή έντονης εσωτερικής επικοινωνίας.

 Όταν μιλά για τη ζωγραφική του αναφέρεται σε « τομές ακτινογραφίας, σε νευρώνες, σε αιφνιδιασμούς.» Η έκφραση γι αυτόν είναι «το σύνολο των εντολών του DNA». Η δομημένη σκέψη του, οι χαρακτηρισμοί του,  η ευαίσθητη  στάση του στη σφαίρα των αισθήσεων αποκαλύπτουν ένα πνεύμα εναργές, κινητικό και μοντέρνο.

Οι πίνακες του υπογραμμίζουν τούτη την ιδιαιτερότητα. Έντονα  χρώματα, παχιά υλικά, φόρμες υπαινικτικές, ευρηματικές… Στιγμές παραγωγικότητας, δονήσεις, κατολισθήσεις, εκρήξεις. Ένας κόσμος σε αέναη κίνηση που γοητεύει με τις έντονες αντιθέσεις, τις υφές, την αίσθηση υγρασίας και ρευστότητας. Εικόνες που τραβούν ακατανίκητα το βλέμμα και προβληματίζουν τη νόηση.

Αν έπρεπε κανείς να τις κατατάξει σε κάποια Σχολή θα έπρεπε ίσως να αναφερθεί στον αφηρημένο αμερικανικό εξπρεσιονισμό ο οποίος κατάκτησε την διεθνή καλλιτεχνική σκηνή μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μια εποχή που η τέχνη όφειλε να δημιουργήσει κάτι το απόλυτα νεωτεριστικό που θα διοχέτευε στην οικουμένη ελπίδα και θρίαμβο. Ο Τόρης χρωστά σίγουρα πολλά στους τενόρους αυτής της καθαρτήριας τάσης, τον Πόλλοκ, τον Ντε Κούνιγκ, τον Κλίφορντ Στιλ: μια τέχνη χειρονομιακή με πρωτόγονα υλικά παρμένα από τον βιομηχανικό κόσμο. Φόρμες που παρήχθησαν από μια αυτόματη γραφή στην απόλυτη κορύφωσή της.

Σήμερα, σε μια εποχή που η τέχνη, συχνά ανερμάτιστη, στρέφεται νοσταλγικά στο παρελθόν προσπαθώντας να αυτοπροσδιοριστεί, τα έργα του Τόρη μέσα στην ευοίωνη και αισιόδοξη έκρηξή τους μας βεβαιώνουν πως δεν είναι μόνο η παράσταση και ο ακαδημαϊσμός που μπορούν να εκφράσουν το ελληνικό ταμπεραμέντο. Ένα ιδίωμα σαν  το δικό του, πολύ πιο ελεύθερο, που ερεθίζει τη φαντασία, βάζει σε κίνηση αντιστάσεις και προβληματισμούς, διοχετεύει αισιοδοξία, μπορεί να καλύψει θαυμάσια τις ανάγκες μας.