Χρίστος Χατζηστυλιανού, Πέντε παρερμηνείες

Στις 15 Μαΐου 1886 πεθαίνει η Έμιλυ Ντίκινσον. Η αδερφή της, Λαβίνια, βρίσκει τις επόμενες μέρες στο δωμάτιό της πάνω από χίλια ποιήματα, τα περισσότερα καθαρογραμμένα σε αυτοσχέδια τετράδια ή στο πίσω μέρος φακέλων και επιστολών. Βάζει σαν στόχο να τα εκδώσει. Οι πρώτες προσπάθειες έκδοσης «παρερμηνεύουν» το έργο της Ντίκινσον, θέλοντας να επιβάλουν στα ποιήματα τις φόρμες και τις νόρμες της εποχής τους.

Ο Χρίστος Χατζηστυλιανού βρίσκει ενδιαφέρον σε  αυτή τη λεπτομέρεια της «παρερμηνείας» και, με αφετηρία αυτό το ερέθισμα, ξεκινάει να το διερευνήσει οπτικά. Παρουσιάζει τις δικές του «παρερμηνείες», αποδίδοντας το πρόσωπο της Έμιλυ Ντίκινσον σε πέντε μεταξοτυπίες με αρχική έμπνευση τη μοναδική σωζόμενη δαγκεροτυπία της. Πέντε ψηφιακά επεξεργασμένα πορτρέτα πέντε εκδοχές της εύθραυστης εικόνας της.

Κατασκευάζει ένα artist book με τα 1775 σωζόμενα ποιήματά της χρησιμοποιώντας χαρτί και plexiglas. ‘Όπως η ποιήτρια χρησιμοποιούσε επιστολές και τετράδια για να γράψει τα ποιήματά της, έτσι και ο Χατζηστυλιανού τυπώνει 25 αριθμημένους καταλόγους σε συνεργασία με το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου και τους ράβει στο χέρι με λευκή βαμβακερή κλωστή, σαν αυτή με την οποία υφαίνονταν τα φορέματά της. Η νοητή κλωστή που δένει χρονικά τις δύο δουλειές.