Κώστας Γραμματόπουλος & Αλκμήνη Νικολαΐδου, Μια καλλιτεχνική συνάντηση

Η χρωματική επένδυση των χαρακτήρων του Κώστα Γραμματόπουλου διακρίνεται για την προτίμησή του στους γαιώδεις τόνους και τα συγκρατημένα χρώματα, τα ουδέτερα και ψυχρά, τα γαλάζια και γκρίζα, τα οποία υποβάλλουν το εσωτερικό περιεχόμενο των θεμάτων του. Βασισμένα σε μια προσωπική περισσότερο τεχνική και με μια εξαιρετική αξιοποίηση των δυνατοτήτων της γραμμής και των ιδιοτήτων του χρώματος, έρχονται να μας δώσουν και νέες πλευρές των θεμάτων, που τον απασχολούν. Με τη σχηματοποίηση των μορφών και τη δύναμη υποβολής του χρώματος, την προσωπική αναφορά του χώρου και τον συνδυασμό αυστηρής οργάνωσης και διακοσμητικών συχνά τύπων, φτάνει σε εξαιρετικά εκφραστικά αποτελέσματα. Με τη λιτότητα και την ασφάλειά της, την πηγαιότητα και τον πλούτο των επινοήσεών της, την ποιότητα των διατυπώσεων και την εκφραστική αλήθεια η χαρακτική του μας δίνει προσωπικές συναντήσεις του δημιουργού της με τον κόσμο ,και φυσικά με την μαθήτρια του Αλκμήνη Νικολαίδου η οποία μαθήτευσε στο εργαστήριο του της ΑΣΚΤ το 1959 …»        

Τα χαρακτηριστικά της δουλειάς της Νικολαΐδου  είναι η σοφά μελετημένη γραμμή ,το παιχνίδι με την καμπύλη ,η λιτότητα στην φόρμα και στο χρώμα σε όλες τις παραλλαγές του. Μια θεματική ενότητα που την απασχολεί είναι η γυναικεία μορφή που η ίδια την παρακολουθεί σε όλη της την εξελικτική πορεία ,στην παιδικότητα την αφέλεια την ανασφάλεια, την μητρότητα. Οι γυναικείες φιγούρες που χρησιμοποιεί είναι λεπτές, σχεδόν εφηβικές σοβαρές και κάπως τρομαγμένες, δυνατές στην ευαισθησία και την νωχέλεια τους, αδύναμες μέσα στον ερωτισμό που εκπέμπουν και στην απαλότητα της μητρότητας και πάλι δυνατές ακριβώς μέσα απ αυτό. Είναι επίσης χαρακτηριστική η στιβαρότητα της γραμμής της που ως φανταστική καμπύλη των μηρών της γυναίκας  τους κάνουν να μοιάζουν με βότσαλο η μια κάμπια από όπου είναι έτοιμη να ξεπεταχτεί μια πεταλούδα .Κι όμως αυτό δεν γίνεται ακόμα . Η καλλιτέχνης θέλει να αφήσει τον θεατή να βρει μόνος του μίτο της Αριάδνης στους δαιδάλους της γυναικείας ψυχής. Την ηθελημένη όμως αποτίναξη του «Μύθου Γυναίκα» στην εικαστική της έκφραση δεν καταφέρνει να τη βρει πουθενά...»